Читать книгу Anderkant uit - Hanlie Retief - Страница 4

Inleiding

As kliniese sielkundige is ek gewoond daaraan om blootgestel te wees aan ander se lyding en emosionele swaarkry. Na 25 jaar in private praktyk gebeur dit noodwendig dat mens by tye ’n eksklusiewe deel word van die moeilikste tye in ander se lewens.

Meer gereeld as wat ek wil, het ek soos Hanlie ’n private blik op die emosionele pyn waardeur mense soms moet worstel. Lise voer verder weekliks onderhoude op radio met mense wat dikwels ’n swaar pad gestap het, en soms aan die ander kant uitgekom het. Ons het onsself dus as emosioneel “bestand” genoeg beskou om met Hanlie in gesprek te tree oor die temas wat in haar onderhoude weerspieël word. Min het ons besef hoe diep die gesprekke met Hanlie, asook die lees en herlees van haar op-die-man-af onderhoude, ’n blywende bewustheid sou laat.

Ek, Hanlie en Lise het tydens ons gesprekke doelbewus daarvan weggeskram om oor die motivering of sielkundige samestelling van die spesifieke persone in die onderhoude te spekuleer. Afgesien daarvan dat ons nie feitelike of akademiese inhoud wou beklemtoon nie, sou dit bloot minagtend wees teenoor die unieke paaie wat die mense in Hanlie se onderhoude moes stap.

Ek voel byvoorbeeld gemaklik om ’n vakgerigte opinie oor posttraumatiese stres uit te spreek, maar dink nie dat enige iemand werklik bevoeg is om die trauma te verstaan wat Quinton Taylor of die Morris-gesin deurgemaak het nie. Dit is een ding om objektief te gesels oor gesinsmoord of eensaamheid, maar wie is regtig bevoeg om ’n bespreking te voer oor die ervaring van Grace Boltney of Charlotte van der Westhuizen?

Ek en Lise was bevoorreg om vir ’n rukkie blootgestel te kon wees aan unieke gebeure en mense deur Hanlie se oë.

Hiermee bring ons hulde aan almal wat moedig veg om anderkant uit te kom.

Louis Awerbuck