Читать книгу Каеннар сары иде - Хәсән Туфан - Страница 74

Сорады Себер нараты:

– Исемкәй ничек синең?

– Гибрид тә, Гыйфрит тә түгел,

Тимерхан минем исем.

Сискәнеп куйды нараткай…

Киңәшә, чамалаша:

– И малай, безнең заманда

Бу исем «янар» ласа!

– Кайгырма, нарат, – мин әйтәм, –

Бу исем – хәйран исем:

Ханымны төшерсәләр дә,

Тимерем кала минем…

Сорады Карел каены:

– Кайларда туган ягың? –

Илкәем кайда икәнне

Беләсе килә аның…

– Кайларда булса да минем

Дөньяга килгән җирем,

Туган тел инде, каенкай,

Туган тел – минем Илем…

Сорамый Ялта чинары,

Сорамый… Димәк, белә.

Эндәшә миңа бары ул,

Үз итеп, ипләп кенә:

– Яшисең җирдә, димәк, син

Нәкъ чегән иптәш сыман…

– Нишлим соң, язмыш шулай, – дип,

Тик кенә тыңлап торам…

Ә миләш, Валдай миләше,

Бер гибрид, метис миләш:

«Минемчә яшә, Тимер!» дип,

Бирмәкче миңа киңәш…

…Кайларда булса да минем

Дөньяга килгән җирем,

И газиз нәфис туган тел,

Син минем Туган илем.

Денем син, бәгърем, туган тел,

Күрәсең, шуңа күрә

Башымны идерсәләр дә,

Йөрәгем аягүрә лә,

Йөрәгем аягүрә.