Читать книгу Die grammatika van liefhê - J.C. Steyn - Страница 4

Die stryd wat dit was om tot verhaal te kom –

woorde uitgevis,

gebreek, gedeel, met ander woorde gesplits,

mandjiesvol oerbetekenisse opgetel,

beproefde spraakkunste geïnternaliseer

om pynlik volgens grammatika-algoritme

met reëls vir aaneenkettinging (-ing …)

tot my sinne te kom.

En ja wragtig:

“Wie soek vind” maak jou waarlik sin!

Met die Skrif klop dit selfs waar-agtig.

Vind neem ’n “inhoudsobjek”

of dan “innerlike objek” vir wie geen inhoud ken:

nie-vind.

Vasstel kan ek dit proefondervindelik

uitvind

onder “uit die dieptes” verlore vis

(geskokte teoloë sal wel weer versteld galm: Bó vind!)

ervaar

soos ’n psigoloog wat die hele sielige fenomeen be-, aan- of deurskou,

maar om de dooie dood nie

áánvaar

met “stille berusting” in my lot.

Dit verseg ek daar kun je donder op zeggen

ek sê liewer met klem nie-agteraf vaar in jou kánon.