Читать книгу Die grammatika van liefhê - J.C. Steyn - Страница 5

Hom het ek

in my selfbewuste nie-intellektuele taal

pleinweg of Neerlandistieser: platweg

“lief”

ondanks/danksy

sy afsydige geslotenheid, sogenaamde dekadensie en morele verwildering

sy kilheid: dis almelewe son-dig.

Ek word aangetrek –

moer-moreel soos aartappels of koffie

verken ek mistige aande vry onverveerd

keiharde strate van die sentrum, glo die hart,

middernag lê my oor as dit ijssel

aan die hartklop van die leidse plein

vergeefs tas ek met die nachtvorst

na het paleis op de dam glo bekend

om sy bizarre konstruksionele homonimie.

Seldsame son-dae

“in mei leggen alle vogeltjes ’n ei”

bevaar ek grag vir grag of die hawe

geskei deur afsluitdyk en oseaan

van my kus: die kaap van storme

hy trek my aan.

Amsterdam o amsterdam

kon ek jou maar onbesonne

oorplaas na my barre dorsland

oorplant in ’n groote schuur

voor jy my hart raak, in my bloed kom,

raak jy wel verwerp

vir jou magere brug, waterlooplein, schreierstoren

egter – dank je zeer, tot wederom.