Читать книгу Die grammatika van liefhê - J.C. Steyn - Страница 6

Onverbiddelik

verbitter jy

my biddery

vanweë jou verbete droogtes,

my weerlose lydsaamheid

slag vir slag met elke opgedraaide mielieblaar

velde onvermurfbaar gaargebak, -gebraai, -gekook, verteer;

seisoen

op bitterlike seisoen kies my

jou verwerping: as ek baard moet kry en kop

raak ek verstoppel, geleidelik verstok

wanneer jy oop voor my lê en kaal

vries ongenaakbaar jou drif in die sloot

bloeityd ryp jy vrugteloos my dood

voor ek saadskiet, geel in die aar kom

kom jou stroper die soet hoop finaal

teen bid en dank in die modder hael

weer verweer jy my al weer ek my.

’n Donderdagmiddag met son verskyn

die jy van vanmelewe

fonteine ná landsreëns

blommende êrtappels (mooi outyds soos “jou kappie het my beet”)

geelwortels in natgeleide beddings;

jy ontroof ou wonde: rou, teer;

ontsmet gou! verhoed bloedvergiftiging met pekel.

Nee, jy’s ingeja

in my bloed onvermydelik in

in weerwil van myself/jouself

ingedryf onder my vel in: jy teer

in vel en been,

herkou ’n slag die harde bene,

slag maer af nog ’n slag maar

sout in, sny breed, brei my

Riemland my Riemland.