Читать книгу HERKENNEN BEZINNEN DOEN (HBD) - Jurgen Toonen - Страница 11

Geduld en beheersing: neem je tijd, blijf rustig, ga geen druk zetten, laat de ander uitspreken (dus niet gelijk ontploffen), intonatie- en stembeheersing.

Vergevingsgezindheid is soms moeilijk, maar wrok en haat kosten veel energie. Het verleden blijft je dan op een beladen negatieve manier achtervolgen en kan soms ook escaleren. Probeer te verwerken wat er is gebeurd.

Inlevingsvermogen of empathie wordt verbeterd als je jezelf goed kent. Weet wat van jezelf meespeelt in het contact met de ander. Bijvoorbeeld een obsessie (onder andere gelijk moeten hebben, perfectionisme, wetticisme, verslaving, controledrang) verminderd vaak je inlevingsvermogen. Obsessiedrang drukt dat namelijk weg. Je moet dan per se iets hebben. Wat de ander voelt of denkt raakt ondergesneeuwd en verhuisd naar de achtergrond.

Eerlijkheid: Oneerlijkheid lost niets op. Om een oud spreekwoord aan te halen: Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel. Uiteindelijk val je toch door de mand en zijn de gevolgen vele malen erger. Alleen bij juiste en zo volledig mogelijke informatie bereik je iets. Zeker op de langere termijn. Liegen valt onder onvolledige, incorrecte informatie, maar is vaak ook onwil en geen respect. Soms kan angst ook een rol spelen.

Vermogen tot zelfcorrectie/corrigeerbaar zijn: ben je corrigeerbaar? Of moet je altijd gelijk hebben? Vind je dat je nooit fouten maakt? Ervaar je positieve feedback (opbouwende kritiek) als een persoonlijke aanval? Voel je je snel afgewezen? Of heb je het tegenovergestelde: raakt je niets of dringt er niets bij je door?

Allemaal dingen die in de weg staan om goed te kunnen communiceren en conflicten op te lossen. Hoe meer corrigeerbaar je bent, hoe makkelijker het oplossen van conflicten gaat. Binnen alle redelijkheid uiteraard. Niet corrigeerbaar zijn is een van de allergrootste problemen binnen communicatie. Iedereen maakt fouten, maar als men ze niet wil inzien en toegeven dan blijven de problemen gewoon bestaan. Sterker nog door deze onwil om te veranderen, stapelen zich de problemen op en situaties worden steeds meer onhoudbaar. Oncorrigeerbare opstellingen maken relaties, werkverbanden, vriendschappen, de mooiste initiatieven en projecten stuk. Niet zozeer door de fouten zelf, maar doordat ze niet worden opgelost.

Het vermogen tot zelfkritiek en (zelf-)onderzoek staat in nauw verband met je corrigeerbaarheid. Dit vermogen om naar jezelf te kunnen kijken vergroot namelijk het vermogen tot corrigeerbaar opstellen. Redenen waarom dat vermogen er minder of soms gewoon niet is kunnen uiteenlopend zijn. Van angst voor afwijzing tot gebrek aan inlevingsvermogen, een slecht waarnemingsvermogen, signalen negeren, geldingsdrang maar ook simpelweg gewoon jaloezie. Hoe lager dit vermogen tot zelfkritiek, hoe minder succesvol de communicatie en conflictoplossing.

Een stuk basisvertrouwen is heel belangrijk. Je geeft dan sneller aan waar je mee zit. Zo lossen conflicten eerder op en gaan geen langdurig eigen leven leiden of zelfs escaleren. Angst weerhoudt vaak het aangeven en uitspreken. Terwijl naar mijn ervaring het aangeven bij 80% van de gevallen in goede aarde valt. Voor die overige 20% moet je een beetje opletten om verdere kwetsuren of beschadigingen te voorkomen. Een gezond stuk wantrouwen werkt daar weer beschermend in. Je bent dan voorzichtiger en voorkomt zodoende meer schade. Uiteraard lukt dat nooit helemaal maar het risico op onnodige schade neemt op die manier wel af. Zodra je in de gaten hebt dat je onnodig gekwetst wordt, en de ander is niet corrigeerbaar, stel dan zo snel mogelijk de grens.

Soms moet het basisvertrouwen nog helemaal opnieuw opgebouwd worden vanwege onderliggende beschadigingen uit het verleden. Verwar dit echter niet met een gezond stuk wantrouwen, wat gewoon moet blijven bestaan. Want daardoor ga je eerst kijken naar wat voor vlees je in de kuip hebt. Ook is het mogelijk dat door beschadiging de verkeerde persoon wordt vertrouwd. Het herstel en opbouw kan je vergelijken met het proces van (opnieuw) het ijs op gaan na een harde val. Voorzichtig, voetje voor voetje, langzaamaan weer vertrouwen opdoend.

(p)

Vertrouwen opdoen is als voor het eerst het ijs opgaan, voetje voor voetje.