Читать книгу Terapia zajęciowa - Группа авторов - Страница 3

W XX w. w Polsce, szczególnie w okresie po II wojnie światowej, terapia zajęciowa rozumiana jako forma rehabilitacji zawodowej, społecznej i fizycznej, funkcjonowała głównie w środowiskach osób niepełnosprawnych intelektualnie oraz fizycznie, w trzech podstawowych formach: jako ergoterapia, arteterapia i socjoterapia. Zawód „terapeuta zajęciowy” był w tamtym czasie wykonywany przez osoby, które w ramach ukończonych kierunków pedagogicznych bądź kierunku Fizjoterapia uzyskiwały dodatkowo specjalność z terapii zajęciowej. Skok jakościowy w rozwoju terapii zajęciowej w Polsce nastąpił w 2012 r., kiedy po raz pierwszy w naszej rzeczywistości edukacyjnej powołano do życia kierunek studiów stacjonarnych, licencjackich – Terapia Zajęciowa, w Akademiach Wychowania Fizycznego w Krakowie i we Wrocławiu.

Na tym nowo powołanym kierunku studiów kształci się terapeutów zajęciowych zgodnie ze standardami przyjętymi przez Światową Organizację Terapeutów Zajęciowych (WFOT –World Federation of Occupational Therapy) i Europejską Sieć Terapii Zajęciowej w Szkolnictwie Wyższym (ENOTHE – European Network of Occupational Therapy in Higher Education) – organizacji funkcjonującej w ramach Rady Terapeutów Zajęciowych dla Krajów Europejskich (COTEC – Council of Occupational Therapists for the European Countries). Otwarcie w Polsce kierunku Terapia Zajęciowa, opartego na modelu obowiązującym w Europie, przede wszystkim w krajach anglosaskich i skandynawskich, oraz w Ameryce Północnej, było możliwe dzięki uprzednim kilkuletnim szkoleniom przeprowadzonym w kraju i w wyspecjalizowanych ośrodkach w państwach Unii Europejskiej przez europejskie organizacje terapeutów zajęciowych dla grupy polskich nauczycieli akademickich z kilku wiodących, zainteresowanych szkoleniem ośrodków naukowych. Ukoronowaniem starań w realizacji przedmiotowego przedsięwzięcia było otwarcie w 2015 r. studiów II stopnia – magisterskich, o profilu akademickim, dla kierunku Terapia Zajęciowa, na Wydziale Rehabilitacji Ruchowej w Akademii Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie.

Podręcznik „Terapia zajęciowa” został opracowany przez zespół osób tworzących kadrę nauczycieli akademickich kierunku Terapia Zajęciowa w AWF w Krakowie i jest udaną próbą usystematyzowania podstawowych treści przypisanych do przedmiotowych studiów. Książka skonstruowana została z trzech części. Część I jest przedstawieniem teoretycznych podstaw terapii zajęciowej. W części II opisana została terapia zajęciowa w pracy z pacjentem mającym dysfunkcje narządów ruchu, z pacjentem geriatrycznym, terapia zajęciowa w pediatrii, psychiatrii oraz terapia zajęciowa osób z niepełnosprawnością intelektualną. Część III zawiera opis artystycznych form w terapii zajęciowej realizowanej poprzez sztukę, taniec i muzykę.

W mojej opinii podręcznik „Terapia zajęciowa” będzie stanowił bardzo dobry materiał promujący w Polsce współczesny, światowy i europejski model terapii zajęciowej, będzie też aktualnym, użytecznym narzędziem dla każdego studenta i absolwenta kierunku Terapia Zajęciowa.

Prof. dr hab. Anna Marchewka