Читать книгу Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany - Группа авторов - Страница 27

ZABURZENIA PRZEWODNICTWA
CZĘŚĆ III
12. Zaburzenia przewodnictwa śródkomorowego
BLOK TYLNEJ WIĄZKI LEWEJ ODNOGI PĘCZKA HISA
– PATRYK SIEDLECKI, MAŁGORZATA KURPESA

Оглавление

Rycina 12.3

Rytm zatokowy 78/min. Prawogram. Blok tylnej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa. Przesuw 25 mm/s.


Blok tylnej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa (left posterior hemiblock, LPH) powstaje w wyniku zaburzenia lub przerwania przewodzenia w tylnej wiązce lewej odnogi – pobudzenie dociera więc do lewej komory przez wiązkę przednią oraz pośrednią (ryc. 12.3). LPH występuje rzadziej niż LAH. Jest to wynikiem dwóch czynników. Po pierwsze, tylna wiązka jest krótsza i grubsza od przedniej. Po drugie, tylna wiązka jest zaopatrywana zarówno przez prawą, jak i lewą tętnicę wieńcową, natomiast przednia – tylko przez gałąź przednią zstępującą lewej tętnicy wieńcowej.

Kryteria rozpoznania są następujące:

» odchylenie osi elektrycznej w prawo – oś zespołów QRS w przedziale od +90 do +180 stopni;

» obecność zespołów qR w odprowadzeniach III oraz aVF;

» obecność zespołów rS w odprowadzeniach I oraz aVL;

» zespoły QRS o czasie trwania < 120 ms;

» brak cech przerostu prawej komory.

Do rozpoznania konieczne jest spełnienie wszystkich powyższych kryteriów.

Do najczęstszych przyczyn bloku tylnej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa należą:

» choroba wieńcowa;

» zawał ściany dolnej;

» kardiomiopatie;

» zapalenie mięśnia sercowego;

» stany przeciążenia prawej komory (np. ostra zatorowość płucna);

» choroby naciekowe i degeneracyjne.

Izolowany blok tylnej wiązki lewej odnogi nie wymaga leczenia.

Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany

Подняться наверх