Читать книгу Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany - Группа авторов - Страница 27
ZABURZENIA PRZEWODNICTWA
CZĘŚĆ III
12. Zaburzenia przewodnictwa śródkomorowego
BLOK TYLNEJ WIĄZKI LEWEJ ODNOGI PĘCZKA HISA
– PATRYK SIEDLECKI, MAŁGORZATA KURPESA
ОглавлениеRycina 12.3
Rytm zatokowy 78/min. Prawogram. Blok tylnej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa. Przesuw 25 mm/s.
Blok tylnej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa (left posterior hemiblock, LPH) powstaje w wyniku zaburzenia lub przerwania przewodzenia w tylnej wiązce lewej odnogi – pobudzenie dociera więc do lewej komory przez wiązkę przednią oraz pośrednią (ryc. 12.3). LPH występuje rzadziej niż LAH. Jest to wynikiem dwóch czynników. Po pierwsze, tylna wiązka jest krótsza i grubsza od przedniej. Po drugie, tylna wiązka jest zaopatrywana zarówno przez prawą, jak i lewą tętnicę wieńcową, natomiast przednia – tylko przez gałąź przednią zstępującą lewej tętnicy wieńcowej.
Kryteria rozpoznania są następujące:
» odchylenie osi elektrycznej w prawo – oś zespołów QRS w przedziale od +90 do +180 stopni;
» obecność zespołów qR w odprowadzeniach III oraz aVF;
» obecność zespołów rS w odprowadzeniach I oraz aVL;
» zespoły QRS o czasie trwania < 120 ms;
» brak cech przerostu prawej komory.
Do rozpoznania konieczne jest spełnienie wszystkich powyższych kryteriów.
Do najczęstszych przyczyn bloku tylnej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa należą:
» choroba wieńcowa;
» zawał ściany dolnej;
» kardiomiopatie;
» zapalenie mięśnia sercowego;
» stany przeciążenia prawej komory (np. ostra zatorowość płucna);
» choroby naciekowe i degeneracyjne.
Izolowany blok tylnej wiązki lewej odnogi nie wymaga leczenia.