Читать книгу ТАНЛАНГАН АСАРЛАР - - Страница 118

Торга тор тегиб кетар, созчининг қўли сабаб,

Бу айни шунинг ўзи: дил дилга ялинади.

Куйга сел бўлиб дунё сукут этса не ажаб:

 “Омонёр” чалинади.

Чолғу қўлга олинур, ҳайрат булбули аста

Танбурнинг торларига беҳол келиб қўнади.

Бу чоғ саргашта кўнгил севги исканжасида —

 “Омонёр” чалинади.

Дилдан дилга масофа бунча бўлмаса узоқ,

Бари бир йўллар аро сўқмоқлар солинади.

Дунёда масофа не – англасин деб яхшироқ,

 “Омонёр” чалинади.

Ширин лаҳзалар шошар умр боғида шошқин,

Гоҳ тотидан бебаҳра армонда қолинади.

Бу лаҳза завқ дарёси асовдир, тошқин-тошқин —

  “Омонёр” чалинади.

 “Омонёр” яхши сўздир, пок ният ифодаси,

Яхши ният зарбидан риё тоши синади.

Ҳушёрлик онларида хуш хаёллар бодаси —

 “Омонёр” чалинади.

Бу мангу жараёндир: олов ичра унар гул,

Устанинг қўлида гоҳ сирли чолғу тинади,

Тилига олов тегиб гунг бўлиб қолган булбул

 “Омонёр” чалинади.