Читать книгу ТАНЛАНГАН АСАРЛАР - - Страница 121

Биламан, сен закий шеърхон наслидан,

Учрашганмиз ё йўқ, ким билади, ким…

Мен сени тилайман, сен-чи аслида

Менинг китобхоним эмассан, балким.

Девонаваш дилнинг муроди шу-да:

Бекадар, бекойиш, бағам, беғурбат,

Сен билан армонли ҳаёт ҳақида,

Ғойибона қургим келмоқда суҳбат.

Биламан, қалб юксак ҳисга мойил он

Шеърий рисолани қўлга олурсан.

Қўлга не – ғазални қўмсар дея жон,

Олис сафар чоғи йўлга олурсан.

Баъзан сендан йироқ кетганда омад,

Мен дилдаги шеърни битолмасман гоҳ.

Гоҳо сени сархуш этганда омад,

Менинг ижодхонам бўлур зафаргоҳ.

Сен шоир излайсан комил ва суюк,

Қалб ва шуурингни қолдиргувчи лол.

“Ўша шоир” бўлмак ҳавасдир буюк

Ҳар битта шоирга бирдай, эҳтимол.

Фикрнинг ҳалоли, омади гап-да:

Аҳли шуародан қарзинг йўқ сенинг.

Шеърнинг хизматида кичикми-катта

Шоир ҳукмдормас, арзинг йўқ сенинг.

Гоҳ шеър майдонида излатар сарсон

Бир сўз ўйинию, мезони, ҳижо.

Сен учун, азизим, ғойиб қадрдон,

Она шеъриятга қилгум илтижо.

Содиқ шоирингни сийлагил, илҳом,

Қолдирмагил уни бугун ғафлатда.

Дўсти ҳузурига порлоқ шеър билан

Пешвоз чиқсин, пешвоз чиқсин, албатта.

Шеъриятнинг арши аълоси қайда,

Бошлагил ул тараф, илҳомий туғён,

Бугун бир байроқдир вафо томида

Ишқ насими бўйлаб қанот қоққан жон.

Маънолари теран, мусиқаси ҳур

Шеърни мен ўзимдан тополмаган дам,

Гавжум мажлисларда, тутгайсан маъзур,

Ёд ўқисам Омон, Абдуллолардан.

Ўзга ёд олгулик шеърни яратмоқ

Умр армонидир, қалб ичра тугун.

Эътиқод уй қурган дил тубига боқ:

Арзийди яшасанг ўша шеър учун.

Бахтдир, энг аввало шеърга дахлдор

Ва сўнг боқийликка доир бўлмоқлик.

Дилда ўзинг билган битта армон бор:

Сен истаган “ўша шоир” бўлмоқлик.

Бу китоб – бағримнинг олов парчаси,

Қўлингга олмишсан илтифот ила,

Қўйгилу сен ўзга тилак барчасин,

Менга “ўша шоир” қисматин тила!