Читать книгу ТАНЛАНГАН АСАРЛАР - - Страница 122

Узилиб тушгандай пок орзулардан

Гуллар ял-ял ёнур боғда напармон.

Гоҳ шифо топамиз биз дорулардан,

Гоҳо муҳаббатдан излаймиз дармон.

Азизим, қадрдон қаддинг кўринди

Ногоҳ шифохона йўлакларида.

Қуёш нури ёнди, зулмат чекинди

Беморликнинг маҳзун ўлкаларида.

Не тонг, қадами хуш меҳмонлар мисол,

Бир ажиб саф чекиб келаётирлар,

Хасталикдан нари бедоғ, безавол

Оқ қоғоз бағрига соғлом сатрлар.

Дастурхон устида яхшилар аро

Қўлда қадаҳ тутиб қидираман сўз.

Тилакка ифода топмоғим даркор,

Кўз тикиб турибди, ахир, неча кўз.

– Ёр қучмаган қўллар қучсин муқаррар,

Муҳаббат чолғуси тушмасин қўлдан.

Дўст пайига тушган айғоқчилар ҳам

Манзилга етолмай адашсин йўлдан.

Эл хирмон кўтарар онида шаксиз

Мардлар шу фаҳрли сафда турсинлар.

Айни чоғда ғафлат ичра ётганлар

Ҳаёт ризқин фақат тушда кўрсинлар.

Бор бўлсин шеърият ва самимият,

Ёлғон тил айлансин нокерак тошга.

Нурни кўра олмас кўршапалак жон

Етолмасин асло она-қуёшга.

Риё режасини тузган бош узра

Бир умрга соя солмасин Ҳумой.

Беишқ юрак учун, лоқайд қалб учун

Покиза бағирда топилмасин жой.