Читать книгу ТАНЛАНГАН АСАРЛАР - - Страница 137

Ўсма қўйган қизларнинг қийғоч қошин дамодам

Таърифин Навоий ҳам чандон қаламга олиб.

Демишларки, жонона ёр сори қўймиш қадам

Қошларин қиличини яшил ғилофга солиб.

Сиз билан, ахир, қизлар, шоирнинг дили равшан,

Назокатга ташна бу оламнинг бағри бутдир.

Билсангиз, ошиқ қалби қизликнинг баланду шан

Покиза осмонида чаппар урган бургутдир.

Армонинг йўқ, десам рост, қизларнинг шивирига —

Боис бўлган сен барно, эй ўспирин укажон.

Бу деган сўз моддий шу яшашнинг ғувурига

Бир мадҳия қўшилиб, интизом топди жаҳон.

Сиз супуриб пок этган остона меҳмонга шай,

Пок шу остоналарга яхшилар пойи етсин.

Мен ҳам тилакларимни самимий шеърга қўшай:

Сиз бекач бўлган уйдан риёлар нари кетсин.

Қош-қобоғингиз узра далаларнинг гарди бор,

Узун-узун эгатлар сизлар ёд олган байтдир.

Сизни тилга олганда, кимнинг ширин дарди бор,

Шўхлик билан дейсизлар: шоирга дардинг айттир.

Шу фароғат кечида кўкни мунаввар этиб

Мангулик қиссасини айтиб ёнар юлдузлар.

Сизга ўхшаб кетдилар: нури осмонга етиб

Замин фаришталари бўлиб қолган ҳур қизлар!