Читать книгу ТАНЛАНГАН АСАРЛАР - - Страница 148

Теграмда кечади одми бир ҳаёт,

Кимнингдир йўлига кимдир нигорон.

Бу – ҳали қўшиққа кирмаган “баёт”,

Бу – урушни кўрган қўшним ногирон.

Бу – дўстимнинг бўйга етган шўх қизи,

Тилида жозиб бир сирли хиргойи.

– Энди бошланмоқда яшаш қизиғи,

Куйлаттирган бу ҳис нимадир, ойи?

Даҳо шоирга ҳам, мусаввирга ҳам

Баъзан армон бўлар битта ранг ва сўз.

Ҳайратдаман шу ҳис ва шу сирга ман:

Қалб ишққа қонмайди, гўзалликка – кўз.

Шу лаҳза мен билан қалам талашиб,

Қоғоз қоралашни машқ қилган ўғлим,

Бир кун отагинанг ғурури ошиб,

Сен битган ишқ сатрин ўқиб йиғлар жим.

О, мен инонаман, дунё айланиб,

Тўлқин қайтгандай ишқ ҳам қайтади.

Ва мен айтолмаган қўшиқни ёниб,

Энтика-энтика ўғлим айтади…

Букун у севгани жангдан қайтмаган

Беванинг арзанда неварасидир.

Яъни, менинг ўғлим, бобоси – отам,

Шеърпарвар отасини кўз қорасидир.

Уммон ўша-ўша: тўлқин ҳам ўша,

Сувнинг ҳар қатраси янгидир гарчанд.

Биз янгратган олам – жонажон гўша,

Биз айтажак қўшиқ дилни этар банд.

Ошиқ кўз ёшидай қатра туғмоқда

Марвариднинг тоза, дурдонасини.

Кўнгил тиламоқда нурли шу чоқда

Шеърнинг тозасини – ошиқонасини…