Читать книгу ТАНЛАНГАН АСАРЛАР - - Страница 139

О, кўкламни туққан коинот,

Сен ишқибоз юракни яйрат.

Қўшиғинг-ла кечсин шу ҳаёт,

Сендан қўшиқ, шоирдан – ҳайрат.

Асал эмган тиллақўнғизинг,

Менга митти булбул кўринар.

Ўпиб бағринг, муборак изинг,

Сенинг сўлмас кўксингга қўнар.

Унинг ўзи билмас: эҳтимол,

Борлиқ аро умри муваққат.

Бу манзара қаршисида лол,

Мен ҳайратда турибман фақат.

Сирли ҳаёт пардаларида

Тиллақўнғиз куйлай олғуси.

Гўё унинг митти бағрида

Мангуликнинг олтин чолғуси.

Қўшиқлар – чол дунёнинг

Ҳорғин, доно юзидан

Ҳасрат ажинларини

Зумда этгувчи нари

Ва гўзал кўрсатувчи

Мангулик кўзгусида

Тоза ниятли, содиқ

Ҳусн машшоталари.