Читать книгу ТАНЛАНГАН АСАРЛАР - - Страница 85

Санобар, Санобар, бахтли сингилжон,

Ғазалхон ўлканинг жажжи хушхони.

Сени тингладим-у, эсланди шу он

Гўзал Фарғонанинг оташ Нурхони.

Онанинг бағрига чопган боладай,

Сенинг завқларингни олиб, ҳойнаҳой,

Водий сийнасида олтин толадай

Тўлиб-талпинади шўх Шаҳрихонсой.

Дунёнинг дарди кўп ва қўшиқлари,

Бир дам қулоқ тутгил қўшиқларига.

Дунё ошиқади иқболи сари,

Шошади истиқбол уфқларига.

Порлоқ кароматга севинмай нечун,

Ҳамза тушларига киргансан бир пайт,

Санобар, сен букун Нурхонлар учун

Армон бўлиб қолган қўшиқлардан айт.

Ўшал қўшиқларга маънолар берган,

Бир пари ўлкадир барно ва лобар.

Шу ўлкадир сенга толе келтирган,

Ва сени куйлатган шу бахт, Санобар.