Читать книгу Татарские стихи - - Страница 46

Бер матур саескан

Яңгыр астында калган.

Өстеннән сулар ага,

Бигрәк нык юешләнгән.

Ни хәлләр итәр икән,

Бар микән алмаш күлмәге?

Юк шул, юк башка күлмәк,

Ләкин тыныч аның күңеле.

Яңгырдан соң тирә – як

Матурланган, ямьләнгән.

Табигатькә сокланып, шатланып,

Саескан сикергән дә сикергән.

Башка чарасы калмагач,

Күлмәк үзе кибеп беткән.

Җыен вак – төяккә

Ихтибар бирми саескан.

Төшенкелеккә бирелми ул,

Үзеңне бик җәлләмәскә кирәк,

Бар да үтеп китәр,

Тик түзеп торырга кирәк.