Читать книгу Татарские стихи - - Страница 50

Җиләк җыярга килдем әле

Җәйге яшел урманга.

Хайран калып матурлыкка,

Утырам чәчкәле акланда.

Пешкән җиләкнең күплеге —

Сузылып ят та, җый гына,

Кызыл, матур, хуш исле

Тәлгәшләр иелгән алдыма.

Бөтен дөнья әйләнгән җиләккә,

Һәр тарафта җиләк күренә,

Күз йомсаң, хәтта анда

Җиләк пешеп утыра.

Бар да мәш килә, тырыша,

Чәчкәгә, җиләккә кунып,

Кабаланып, бал корты

Балны ташый да ташый.

Уңганлыгына сокланамын,

Ул беләдер, мөгаен —

Җәйнең бер кыска көне

Озын кышны ашатканын.

Кырмыска да тырыша,

Әле бер, әле икенче җиләкнең

Тәмен татып карый.

Аннары елмаеп куя,

Татлы җиләк күңеленә ярый.

Эх, кырында юк чиләге,

Күп итеп тутырып,

Алып кайтыр иде өенә

Гаиләсен шатландырып.

Чиләгем тиз генә тулды,

Әй, киң күңеллесең, урманым,

Бигерәк инде юмартсың.

Рәхмәт зур күчтәнәчеңә,

Сиңа килермен әле тагын.