Читать книгу Татарские стихи - - Страница 48

Кояшны күрәсеңме – күрәсең,

Айны күрәсеңме – күрәсең,

Көндез йолдыз күрәсеңме —

Күрмисең, әлбиттә.

Ә ул урынында тора,

Күренә тик төнлә.

Син Алланы да, бәлки,

Юк дип, икеләнәсеңдер?

Ә бит, ышаныр өчен,

Күрә алу кирәкми.

Килер вакыт, берәй заман,

Алла белән очрашкач,

Башың иеп торырсың,

Кызарып оятыңнан.

Бигерәк ахмак булганмын

Дип, үкенерсең шул чакта.

Дөрес яшәмәнсең икән,

Гомерең үткән бушка.

Үткәрсәң һәр көнеңне,

Аллага рәхмәт укып,

Яшәр идең бәхеттә,

Ходай җылысы тоеп.

Җирдәге матур оҗмахтан,

Күктәге рәхәт оҗмахка

Күчәр идең атлап кына,

Яшәү – мәңгелек, онытма.