Читать книгу Татарские стихи - - Страница 55

Ләйсән яңгыр яуган чакта,

Барлыкка килә күләүекләр.

Әй, рәхәт, су чәчрәтеп,

Ялан – аяк йөгерүләр.

Ләйсән яңгыр яуган чакта,

Үсеп чыга гөмбәләр.

Әй, рәхәт инде урманда

Гөмбә җыеп йөрүләр.

Ләйсән яңгыр яуган чакта,

Тирә – якны балкытып,

Салават күпере чыга,

Күзәтәбез аны, сокланып.

Ләйсән яңгыр яуган чакта,

Кояш безне иркәли.

Тамчылар кояш нурында

Энҗе булып җемелди.

Ләйсән яңгыр яуган чакта,

Күгәрченнәр су керә.

Гади генә бер яңгыр

Күпме шатлык китерә.