Читать книгу Татарские стихи - - Страница 51

Бер көнне Маймыл үзен

Көзгедән күреп калган.

Шунда ук кәефе беткән:

«Уф, бигерәк зур танауым,

Хәзер ничек яшим икән?».

Тапкан кайгырыр нәрсә,

Күрсә иде ул Филне,

Менә кемнең танауы сәер,

Сәленеп төшкән җиргә кадәр.

Ә ул аны уйлап та бирми,

Төшенкелеккә һич бирелми.

Шәп итеп атлап йөри,

Күңелле җырлар җырлый.

Иң мөһиме – танау булсын,

Танаусыз яшәп булмый.