Читать книгу Մթնշաղի անուրջներ - იაკობ ცურტაველი - Страница 11

Դու անհոգ նայեցիր իմ վրա

Ու անցար քո խաղով կանացի.

Ես քեզնից դաոնացած հեռացա,

Ես քեզնից հեռացա ու լացի…

Ւմ հոգին ծովերում անծանոթ —

Մենավոր ու մոլոր մի նավակ,

Մատնեցի փոթորկին աղմկոտ,

Հուսաբեկ, թողած ղեկ ու թիակ…

Ինձ հեռվից լույս փարոս չի կանչում,

Չի ժպտում ինձ խաղաղ հանգրվան.

Միայն հողմն է տխուր շառաչում,

Անթափանց մեգ-մշուշ է միայն…