Читать книгу Մթնշաղի անուրջներ - იაკობ ცურტაველი - Страница 14

Արդյոք հիշո՞ւմ ես. անտառ էր, առու…

Հեքիաթի պես էր – երազի նման.

Խաղաղ երեկոն խոսում էր անձայն,

Արդյոք հիշո՞ ւմ ես. – հեռո՜ւ էր, հեռո՜ւ…

Արդյոք հիշո՞ւմ ես. երկիրը պայծառ

Ժպտում էր սիրով հավիտենական.

Գարունն էր երգում ձայնով դյութական,

Արդյոք հիշո՞ւմ ես. առու էր, անտառ…

Արդյոք հիշո՞ւմ ես. գիշերն էր գալու,

Հեքիաթի պես էր… Անտառ էր, առու…

Արդյոք հիշո՞ւմ ես. հեռո՜ւ էր, հեռո՜ւ

Կյա՛նք, տխուր հովիտ, հավիտյան լալու…