Читать книгу Մթնշաղի անուրջներ - იაკობ ცურტაველი - Страница 3

Կուրծքը հեւ առած, հավքից թեւ առած, – ե՞րբ կըգա նա.

Իմ սրտում սառած այս աշունը թաց – ե՞րբ կըգնա նա։

Իմ թախծոտ հոգին, ցավըս անմեկին կամոքե՞ նա,

Իմ հիվանդ կրծքին, իմ արնոտ վերքին կըմոտենա՞…

Իմ թախծոտ հոգին, ցավըս անմեկին կամոքե՞ նա,

Որ սիրտս ցաված, հոգիս բեզարած հանգստանա։

Արդյոք կապրե՞ս սիրտըս մաշող կարոտը հեզ…

Չարտասանված, սրտում թաղված երազներըս աստեղաշող

Արդյոք կապրե՞ս…

Արդյոք կըզգա՞ս սիրտըս այրող սերը երազ…

Այն խոսքերը, այն երգերը, որ քեզ ասել ես չեմ կարող.

Արդյոք կըզգա՞ս…