Читать книгу Ирон фæндыр - Коста Хетагуров - Страница 21

Сæрдæй, зымæгæй,

Гуыбыр, тызмæгæй,

Йæ кæрцы мидæг,

Ныхасы бады

Зæронд Хъуыбады,

Нæ фæндырдзæгъдæг…

Кæйдæр дзæгъæлзад,

Лæппуйæ баззад

Йæ сау бындурыл…

Кæдæм-иу бафтыд,

Уым-иу фæкафыд

Кæрдзыны мурыл…

Бæгънæг, бæгъæввад,

Ыстонг, уысмæн над

Хуыцауы рæстæй!

Цъыфæй ныррæсыд, —

Хæфсытæ уасыд

Йæ къахы скъуыдтæй…

Бын бауай, иунæг,

Дзыллæтæй иу лæг

Кæй нæ рæвдыдта!

Фæсмон фæкæна,

Мæрдты дзыназа,

Дæу чи ныййардта!..

Дæу урс æхсырæй,

Дæу худгæ-хурæй

Чи нæ бафсæста!

Дæу цардуалдзæджы

Йæ хъарм хъæбысы

Чинæ ауызта!

Фыййау куы уыди,

Уæд-иу хуыссыди

Тæдзгæ-ыскъæты;

Мит-иу куы уарыд,

Уæд-иу ныззарыд

Къæдзæхлæгæты…

Уæд фос куыд уарзта? —