Читать книгу 100 przebojów muzyki klasycznej - Robert Ginalski - Страница 14

Podobno pieniądze szczęścia nie dają. A jednak to dzięki nim mecenasi sztuki mogli zamawiać u największych artystów dzieła, które stały się kamieniami milowymi w historii malarstwa, rzeźby i muzyki i od stuleci uszczęśliwiają kolejne pokolenia.

Cykl o pierwotnym tytule Aria z trzydziestoma wariacjami powstał na zlecenie hrabiego von Keyserlinga, a obecną nazwę wziął od Johana Gottlieba Goldberga – ucznia Bacha i muzyka hrabiego, który był pierwszym wykonawcą tej kompozycji.

Wariacje Goldbergowskie są szczytowym osiągnięciem techniki kontrapunktycznej oraz wariacyjnej… a także dziełem, za które Bach otrzymał prawdopodobnie największe honorarium: wielki, wspaniały kielich pełen złotych monet.

Utwór ten w pełni ukazuje matematyczny zmysł Bacha. Wariacje ułożone są w układzie trójkowym (taniec-partia wirtuozowska-kanon), części wirtuozowskie następują od najłatwiejszej do najtrudniejszej, kanony również kierują się własną logiką.

Jak każdy przebój, także Wariacje Goldbergowskie doczekały się licznych transkrypcji. Orkiestra Agnieszki Duczmal grywała całkiem udaną przeróbkę na orkiestrę kameralną. Marie-Claire Alain, która za cel postawiła sobie utrwalenie na płytach wszystkich dzieł organowych Bacha, nie poprzestała na tym i również Wariacje Goldbergowskie zarejestrowała w opracowaniu na organy. Na gitarze klasycznej nagrali to dzieło Lynn Harting-Ware, a także Kurt Rodamer, który chcąc jak najbardziej zbliżyć się do oryginału, użył do tego aż czterech różnych instrumentów. Znana jest przeróbka na trio smyczkowe, od niedawna swoich sił próbują gitarzyści elektryczni… To jednak margines.