Читать книгу Platt is wat - Plattdeutsch hat Bedeutung - Rolf Ahlers - Страница 81

Dat Schinken-Eten

Dat wat sik hier mal täedragt hat, word uk von andern Dörpern vartellt. Et is woll öfter vor ekumen. Un dat güng sä:

Edeward arbeie in de Stadt as Dakdecker. Un bien freuhstücken un uk et middags keeken de andern Dakdeckers un de Timmerlüe un de Mürkers scheel, wenn Edeward sien Stückedäk open make. En Enne Wost un en poor Schieben Swartbrut wickele hei üt. Dat was wat richtiget!

Hei pelle de Wost ober den Dümen un schof Wost un Brut twischen de Tähne. Edeward leit et sik smecken. Dat was wat anderet as de dröge Käse, den de Stadtjappers mehrstens middebrochten.

Den einen Dag aber, et was küme tä glöben, da packe Edeward doch en Stücke Schinken üt. De andern Lüe können sik dat ganz niepe ankieken un all un jeden von de Lüe leip dat blanke Water in den Munne tähupe un twischen de Tähne dor. Et was nich tän ankieken, säwat härren se alle noch nich beleeft. –

Edeward see: „Ji könnt mik en Sönndag alle tän Schinken-Eten beseuken.“ Un sä güng et an. Den Sönndagmorgen kumet se alle mit en Züge von Brönswiek nah Wendzelle. Edeward siene Früe stellt Telder up den Disch un leggt en grutet Swartbrut dabie. Edeward geiht up de Rokböhne, halt den Schinken un leggt ne uk up den Disch. Denne sett hei sik hen, kriegt sien Taschenmest rüt un fängt an tä eten. „Krieget jüch man wat her“, seggt hei mit vullen Munne. –

„Ja, krieget wi denn kein Mest?“, fraget nü de andern. Da antwort Edeward ganz dütlich: „Wenn en arbeien well, mott en sik dat Handwarksgeschirre middebringen – un wenn en wat eten will, dat Mest. Denn wer kein Mest hat, de hat uk keinen Mund!“

De Stadtjappers mössten sä weer von af, alleene von den Swartbrut härren se sik wat afebroken. Von den Schinken härren se bluß den Stiem in öhre Näsen.