Читать книгу Celiakia – autodiagnoza i samodzielne leczenie. Najnowsze badania i najskuteczniejsze terapie na nietolerancję glutenu - Rory Jones - Страница 63

Dlaczego zatem tylko niektórzy ludzie chorują na celiakię, a nie wszyscy? Odpowiedź to układanka, w której brakuje niektórych elementów. Wiemy, że rozwój choroby wiąże się ze współdziałaniem genetyki i środowiska, ale ogólny obraz jest nadal niekompletny.

Gluten

Musisz spożywać gluten, aby mieć objawy celiakii; to kluczowy czynnik. W rzeczywistości, celiakia jest jedyną chorobą autoimmunologiczną, w której wykryto czynnik środowiskowy. W większości innych chorób autoimmunologicznych organizm jest celem reakcji immunologicznej (trzustka przy cukrzycy, osłonka mielinowa przy stwardnieniu rozsianym, gruczoły śluzowe przy zespole Sjögrena), ale jeden środowiskowy czynnik sprawczy nie został zidentyfikowany.

Nikt z nas nie trawi całkowicie glutenu. Niektóre z łańcuchów peptydowych glutenu – białkowej części pszenicy, która sprawia, że chleb i ciasta mają jakość, której szukamy – w razie ataku enzymów jelitowych pozostają nietknięte. To ten fragment aminokwasów wydaje się wywoływać reakcję immunologiczną, która powoduje celiakię.

Sądzi się, że reakcja na gluten zależy zarówno od czasu, jak i od dawki, ale ilość, którą należy spożyć, aby celiakia wystąpiła, i czas przyjmowania glutenu nie zostały określone. W celu pełniejszego zrozumienia mechanizmu choroby zbadano ilość glutenu podawanego dzieciom oraz okres wprowadzenia glutenu. Nie jest również jasne, w jaki sposób u niektórych osób białko gliadyny dostaje się do błony śluzowej jelita (zob. Infekcje, poniżej).

Geny

Aby rozwinęła się celiakia, musisz mieć określone geny. Wiemy o tym, ponieważ 70% osób z par jednojajowych bliźniąt choruje, jeśli drugie z nich ma celiakię, a także 10% krewnych pierwszego stopnia jest w podobnej sytuacji. Jeśli dwoje rodzeństwa choruje na celiakię, zagrożenie podwaja się dla krewnych pierwszego i drugiego stopnia. Chociaż zidentyfikowano niektóre ze specyficznych genów, uważa się, że w procesie mogą brać udział inne geny oraz że mogą one mieć kluczowe znaczenie.