Читать книгу Wit Wolf - Stefaans Coetzee - Страница 5

Die Shoprite-winkelsentrum in Russelstraat op Worcester is bedrywig. Dit is die dag voor Kersfees en oral druk en beur mense om vir oulaas inkopies te doen. Harde Kersmusiek oor die luidsprekers maak die feestelike atmosfeer nog vroliker.

By die ingang van die Shoprite-winkel staan ’n reuse-Kersboom met gekleurde liggies en behangsels. Rooi en goue balle blink oral tussen sy takke. Om die boom lê ’n stapel geskenke toegedraai in feestelike papier. Die winkende liggies en helder versiersels betower die kinders en lok hulle nader. ’n Klomp staan grootoog na die boom en kyk.

Hulle sien nie die groot man wat sy pad tussen die mense oopdruk en na die winkel se ingang mik nie. Hy knyp ’n pakkie onder sy arm vas, mooi in Kerspapier toegedraai. Sy oë flits gespanne heen en weer, maar in die feestelike atmosfeer steur niemand hulle aan hom nie, elkeen te besig met sy eie ding. By ’n sement-vullishouer enkele meter van die Kersboom buk hy en sit die pakkie daarin. Dan stap hy haastig weg sonder om terug te kyk. Oomblikke later is daar ’n swaelreuk om die vullishouer wat stadig deur die arkade versprei. In die feestelike gedruis let enkele mense dit op; die res steur hulle nie veel daaraan nie.

’n Straatblok weg naby die Narotam-apteek op die hoek van Russell- en Adderleystraat steur mense hulle ook nie aan die netjiese jong man met die seunsgesig wat daar wag nie. Ook hý het ’n pakkie by hom wat in Kerspapier toegedraai is. Hy lyk heel rustig, maar hou tog onderlangs die polisiekantoor dop wat laer af in die straat is, langs die landdroshof. Op die sypaadjie voor hom is daar ’n gedruis van stemme waar ’n klomp informele smouse hul stalletjies het. Niemand let op dat hy nie een keer aan die sigaret in sy hand teug nie.

In Shoprite wag lang toue mense by die kasregisters, elkeen met ’n mandjie of waentjie vol inkopies. Die kassiere is moeg, maar bly vriendelik, probeer hul bes om die mense so vinnig as moontlik te help. Een vryf aan haar neus, die reuk van swael skielik skerp op die lug. Naby die Kersboom het ’n man langs die vullishouer gaan staan, leun half daarteen.

Dan doof ’n harde slag die vrolike Kersmusiek eensklaps uit. Die krag van die ontploffing slinger mense deur die lug, verbrokkel die winkelvensters in dodelike skerwe. Skrapnel en glasskerwe skiet oor ’n wye area, kerf en sny ledemate en verwoes lewens in ’n oogwink. Die man wat oomblikke tevore nog teen die vullishouer geleun het, lê ’n ent verder – albei sy bene is afgeruk.

Buite die Narotam-apteek hoor die jong man die oorverdowende slag. Dis die teken waarvoor hy gewag het. Hy maak vir oulaas seker dat niemand hom dophou nie. Dan steek hy die pakkie se lont met die brandende sigaret in sy hand aan, sit dit vinnig in ’n blou plastiekvullishouer. Die lont gee hom drie minute om weg te kom. Hy draai rustig om en stap doodluiters oor die pad. Hy gee die sigaret vir ’n swart man wat van vooraf aangeloop kom, want self rook hy nie.

In Shoprite val bloeiende en paniekbevange mense verward oor mekaar se voete in ’n poging om van die geweld en chaos weg te kom. Hulle gil en skreeu terwyl hulle deur die verstikkende rookwolke na die naaste uitgang hardloop. Orals sit beseerde mense verdwaas, te geskok om te besef wat gebeur het. Naby die Kersboom strompel ’n bloedbesmeerde meisietjie orent. Sy probeer huilend wegkom, haar hele maag oopgeskeur. ’n Veiligheidsbeampte raap die kind op en hardloop na buite.

In die chaos hoor van die slagoffers nie eens die geweldige slag van die tweede bom wat enkele minute later buite die apteek ontplof nie. Orals is pandemonium, en in die verte begin die sirenes van noodvoertuie loei. Dit is Dinsdag 24 Desember 1996 en vir die mense van Worcester, die Wes-Kaapse dorp wat minute gelede nog ongestoord in die somerson lê en bak het, sal Kersfees nooit weer dieselfde wees nie.