Читать книгу Luz que fue sombra - Varios autores, Carlos Beristain - Страница 13

1.

cisza przedświtu rozcięta do kości, czekanie,

aż wróci chociaż wiatr i chmury zbiorą sadzę,

[szczelinami

nawieje światła;

aż błyśnie, choćby łyżeczka oparta o spodek, rozrzucone

papiery, pościel. I zajmie się suchym ogniem

wygasłe drewno odsłoniętych rzeczy

2.

podarte na pasy światło podtrzymuje drzewa, dymią

trzewia wody; świta. Słońce jest ledwie szparą

w żeliwnej kadzi z ogniem –