Читать книгу Бер көйрәтик, гомер = Давай поговорим, жизнь - Зөлфәт - Страница 40

Ходай безне шулай каргадымы?

Усал язмыш шулай көлдеме?

Башкаема коеп елыйммыни

Нигеземнән калган көлемне?

Мин ышанмас булдым хәтта чыкка, –

Ялган – таңгы урам, талгын җил...

Тууым да минем ялган икән,

Ялган икән минем туган ил!

Без лаектыр инде бу язмышка,

Ходай Үзе шулай кушкандыр...

Болай түгел, дисәң, язмыш кынам,

Киресенә мине ышандыр!

Бөҗәкләр дә үз дигәнчә яши...

Мин дә лә бит, язмыш, бер балаң! –

Киләчәгем минем ак томанда,

Үткәннәрем минем –

Югалган...

Кайсы тарафларга атласам да,

Юк, белмим бит, белмим юл җаен...

Өйрәт – кайда мин яшисе дөнья?

Сүзең кызганмачы, Ходаем!

Беләсең бит юкса барлык серне –

Мәңгелекнең, мәлнең серләрен?

Шуны белгән килеш, Хак Тәгаләм,

Нигә мине Җиргә җибәрдең?

Киңәшәсем килә – Син дәшмисең.

Шикләнәм мин... Таулар уела.

...Галәмнең саф керфегеннән һаман

Көмеш яшьләр өскә коела...