Читать книгу ruhumdaki yaralar - Barbaros Altug - Страница 13

Her güzel rüyanın sonu var. Hostesin usulca omzumdan sarsmasıyla gözlerimi açtım. “İnişe geçtik, kemerinizi bağlar mısınız?” dedi sakin ve huzurlu bir gülümsemeyle. Sanki uyandırmaya çekinir gibi kısık sesle konuşuyordu.

Istanbul. Uzaktan ne kadar güzelsin. Pencereden bakarken, belki daldığımda gittiğim Nice günlerinden, belki her Istanbul’a geldiğimde babamı hatırlamaktan, belki de gece boyu beni uyutmayan Vahan Bey’in anlattıklarından gözlerim doldu.