Читать книгу ruhumdaki yaralar - Barbaros Altug - Страница 7

Meliha Saraçoğlu’nun öldüğünü komşuları bir gün sonra farkettiler. Kurtuluş Savaşı gazisi, subaylıktan terk, banka müdürlüğünden emekli kocası Hamit Bey on yıl önce bir kalp krizi ile öldüğü günden beri Meliha Hanım yalnız yaşıyordu. Öldüğünde 79 yaşındaydı. Yakını yoktu, varsa da ziyaretine gelmiyorlardı. Cenazesini bir Cuma namazının ardından mahalleli kaldırdı. Dualar edildi, mezarlığa kadar sessizce gidildi, sonra Meliha Hanım da her ölen gibi yavaş yavaş unutulmaya başlandı. Yüzü hatıralardan silindi, sesi zaten çoktan silinip gitmişti.

Meliha Saraçoğlu öldüğünde ben çocuk yaştaydım. Yıllar sonra, siyah beyaz gençlik fotoğraflarını gördüğümde ne kadar birbirimize benzediğimizi farkedip tuhaf bir sevince kapılmıştım. Oysa Meliha Hanım’ın sevinilecek bir hayatı yoktu. Olsaydı, Şişli’nin arka sokaklarında, yıllardır yalnız başına yaşadığı evde, 79 yaşında, arkasında bir veda mektubu bile bırakmadan kendini asmazdı.

Meliha Saraçoğlu’nın yaşadığını ve öldüğünü ben aynı gün öğrendim. O güne kadar bilmediğim başka şeylerle beraber.