Читать книгу 'n Dorp soos Silwer Streams - Barend Vos - Страница 16

“Jou selfoon, Peesee!”

Hierdie tyd. Dis nog nág.

“Hy lê iewers daar binne!” skree Carol op hom. “Gaan druk hom dood! Ek probeer slaap! Dis Sondag, as jy dit nog nie agtergekom het nie!”

Dis elke dag Sondag vir jou, kan hy vir haar sê. Wie weet wanneer staan jy weeksoggende op? Wat jy dan maak. Trek jou blink broekie aan en gaan draf. Vir die hele wêreld om te sien.

Ek vra jou niks.

Dis die stasie se nommer op die skerm. “Wat’s dit!”

“Het jy al die koerant gesien?” Kaptein Reginald Coffee.

Nee, Kaptein, dis nog nie eens behoorlik lig nie. Ek kan nie eens my eie gat sien nie. Maar praat maar, ek luister.

“Hulle quote jou, Peesee. Het jy nog nie gehoor nie? Het die dorpsmense jou nog nie gekom sê nie? In die Sondagkoerant.”

P.C. leun met sy rug teen die gangmuur. Hy probeer fokus.

“Kom ek lees vir jou wat hier staan,” sê die kaptein. “Ons medewerker berig dat ao. P.C. van Deventer van die SAPD wat in beheer van die ondersoek staan, bevestig het dat dit beslis ’n moord is. Hy wou egter nie bevestig of ontken dat die liggaam waarna gesoek word dié van ’n buitelander is nie. Boonop moontlik ’n Zimbabwiër wat onwettig in die land is.”

P.C. besluit om te wag. Die kaptein is nie goed met stiltes nie.

“Adjudant, wié het die koerant gebel? Wie het toestemming gegee dat hierdie tipe inligting bekend gemaak word?”

Bly maar stil. Sy ore begin sing.

“Fokkit, man, daar’s tot ’n foto van jou! Jy staan daar met jou dikbek soos … soos … fok weet wié!”

P.C. het die kaptein nog nooit gehoor skree nie. Hy vloek nie. In elk geval nie voor hom nie, hy wat juis dié reputasie het. Hy moet dus kwaad wees.

“Kom nou, Peesee.” Nou praat hy sagter. “Wie het die foto geneem? Vir wie staan en pose jy so?”

P.C. haal diep asem. “Dis Paul Vincent, Kaptein. Hy’t daar aangekom. Kamera om sy nek. Ek kon hom nie eintlik belet nie. Of wegjaag nie. Dit moet hy wees wat die foto geneem het. Ek het dit nie agtergekom nie.”

“En die verklaring? Ao. Van Deventer wat bevestig dat dit ’n moord is? Dat dit ’n swart man is, ’n buitelander?”

“Dit het hy bygelieg, Kaptein. Alles. Kaptein ken koerantmanne. Hulle vra vrae. As jy nie antwoord nie, skryf hulle wat hulle wil. Hulle skryf in elk geval net wat hulle wil. Hulle maak hulle eie stories op.”

“Wat hét jy gesê, Adjudant?”

P.C. wonder hoekom hy hom moet verdedig. Hoekom is die man so kwaad? Wat is nou so erg aan ’n Sondagkoerantstorie? Wou hy aangehaal gewees het?

Nou toe.

Goed, Kaptein. Diep asem. “Ek’t gesê hy moet Maandag kantoor toe kom. Dat hy met Kaptein kan kom praat. Sy koerant kom eers Vrydag uit. Hy’t nooit gesê hy gaan die Sondagkoerante bel nie.”

Al reaksie wat hy kry is kaptein Coffee se suisende asemhaling. Of is dit sy eie ore? Wat doen die man op ’n Sondag by die stasie? wonder P.C. In die week is hy nooit daar nie.

“Jy sê hy kom sien my Maandag …?”

Watter ekskuus kom nou?

“Ek het Maandag ’n vergadering met die kolonel. In die stad.”

Die gedruis in P.C se oor is nou harder. Dit moet die telefoon wees.

“Dan moet jy maar seker weer saam met hom praat, môre. Maar luister nou vir een maal na my, Adjudant …”

P.C. besluit om die man te help. Dat hy net klaarkry. “Nee, ek sal niks sê nie, Kaptein. Net die gewone. As Kaptein dan net sal reël met die duikeenheid. Terwyl Kaptein by die kolonel is. Maar ek sal vir Paul Vincent sê hy moet wag tot Kaptein weer terug is. Vir die régte storie.”

Goed, Kaptein. Reg, Kaptein. ’n Lekker dag verder vir Kaptein ook, Kaptein! Bedreigde bliksem … P.C. druk die selfoon dood. Die man sit op ’n stoel wat te hoog is. Hy wil nie by wees as hy die dag daar afdonner nie.

Die Sondagkoerant, dink hy en staan op. Nou toe. Hy sal maar ’n rukkie wag. Tee en ’n sigaret. ’n Rukkie op die bank. Tot almal in die kerk is. Dan kan hy dit in Spar waag. Die sweismasjien kan wag tot die lang agtermiddag.