Читать книгу Takelwerk - Daniel Hugo - Страница 6

taal is die somtotaal

van sy sprekers, dis ’n rivier

wat stroom van horison tot horison

dit is die verborge bronne

waar die papirus ritsel, en af-

geleë syferplekke in die woestyn

waar die palmvingers krabbel

teen ’n gelooide lug, maar ook

die geletselde leiklip op grafte

waar onderaardse are murmel

taal is meer as die som

van sy digters – wilde-eende

wat oor die oppervlak skater

wat die stil water klap en trap

totdat dit oorverdowend skitter –

dit is die rustige prater

wat sy woorde soos spoelklippies

kies en oor sy tong laat rol

voordat hy dit terug laat plons

in die tydloos stromende stroom