Читать книгу Psałterz grecki - Henryk Paprocki ks. - Страница 12

¹ Psalm Dawida, który wyśpiewał Panu za słowa Chusiego syna Jeminiego.

² Panie Boże mój, w Tobie mam nadzieję,

wybaw mnie od wszystkich prześladujących mnie i zbaw mnie.

³ Aby nigdy nie pochwycił jak lew mojej duszy, gdy nie ma wybawcy, ani też zbawcy.

⁴ Panie Boże mój, jeśli to uczyniłem, jeśli nieprawość jest w moim ręku,

⁵ jeśli odpłaciłem tym, którzy zło mi wyrządzili, niech padnę ograbiony przez moich wrogów.

⁶ Niech nieprzyjaciel ściga moją duszę i pochwyci, niech wdepce w ziemię moje życie,

a moją chwałę niech zmiesza z prochem.

⁷ Powstań, Panie, w Twoim gniewie,

Okaż swą wielkość do najdalszych granic Twoich wrogów. Powstań, Panie Boże mój, w zrządzeniu, które zapowiedziałeś.

⁸ I otoczy Ciebie tłum ludzi,

wzniesiesz się nad nimi na wysokości. Pan sądzi narody.

⁹ Pan sądzi ludy. Sądź mnie, Panie, według mojej sprawiedliwości i według niewinności, która jest we mnie.

¹⁰ Niech się dopełni nieprawość grzeszników a Ty kieruj sprawiedliwym,

Boże sprawiedliwy, który badasz serca i nerki.

¹¹ Moja pomoc od Pana,

który zbawia prawych sercem.

¹² Bóg Sędzia sprawiedliwy, mocny i wielce cierpliwy, nie płonie gniewem każdego dnia.

¹³ Jeśli się nie nawrócicie, oczyści swój oręż, naciągnie swój łuk i przygotuje go.

¹⁴ A wraz z nim przygotuje narzędzia śmierci, swoje strzały uczyni płonącymi.

¹⁵ Oto grzesznik nabył nieprawość,

jest brzemienny podstępem i zrodził fałsz.

¹⁶ Wykopał rów i pogłębił go,

i wpadł do jamy, którą przygotował.

¹⁷ Jego podstęp obróci się przeciwko jego głowie,

a jego nieprawość spadnie mu na ciemię.

¹⁸ Będę wyznawał Pana w Jego sprawiedliwości i będę śpiewał imieniu Boga najwyższego.

1. Chusi, oddany przyjaciel króla Dawida, zostawił go i udawał zdrajcę, przeszedł do obozu tyrana Absaloma, który powstał przeciwko swemu ojcu Dawidowi. Jako mądry doradca przebiegle zaproponował odłożenie pogoni za Dawidem. Przez tę radę Chusi uratował Dawida, dał mu możność zgromadzenia wojska (2 Krl 17). Dawid zaśpiewał za to dziękczynną pieśń Bogu, przypisując dzieło zbawienia łasce Bożej. Dodając pouczenia dla tych, którzy cierpią od kogoś zniewagi, Dawid zaleca im mieć nadzieję w Bogu i od Niego oczekiwać pomocy (Atanazy Wielki, Bazyli Wielki, Jan Chryzostom, Teodoret z Cyru).

2. Dawid, mając licznych wrogów, w nieszczęściach i napaściach miał nadzieję tylko w Bogu. Czy postrzegasz łagodność duszy proroka? – On nie prosi o ukaranie przeciwników, ale prosi jedynie o wybawienie od wszystkich prześladujących. Boże mój – ten zwrot jest wyrazem szczególnej miłości do Boga. Uczmy się z przykładu Dawida, że pobożnych ludzi spotyka wiele prześladowań i mają w świecie dużo trosk. Nieszczęścia natomiast pokazują, gdzie jest nadzieja człowieka. Wszelkie bowiem nieszczęścia, podobnie jak lekarstwo wymiotne, pokazują, co kryje się w sercu (Jan Chryzostom, patriarcha Tichon).

3. Chociaż Dawid zgromadził wojsko, to jednak mówi, że to nie ono uratuje i zbawi (nie ma wybawcy, ani też zbawcy), jeśli nie będzie pomocy z wysoka. Lwem prorok nazywa diabła, który jako lew ryczący szuka, kogo pożreć (1 P 5,8) (Jan Chryzostom).

4. Nieprawość jest w moim ręku, to znaczy w czynach. Chrystus nakazał nam nie to, żebyśmy nie mieli wrogów – nie jest to w naszej władzy – ale mamy władzę ich nie nienawidzić. A kto nas nienawidzi, nie bacząc na naszą łaskawość do niego, ten daje nam wielką nagrodę. Prorok liczy grzech temu, kto zaczął zły czyn i temu, kto mści się za zło. Taki człowiek staje się ograbionym, to znaczy pozbawionym łaski (Bazyli Wielki, Grzegorz z Nyssy, Jan Złotousty).

5–6. Kiedy śpiewamy ten psalm, to przeklinamy samych siebie, jeśli odpłacamy złem za zło. Również sprowadzamy na siebie to przekleństwo Dawida, jeśli czynimy dobre uczynki ze względu na ludzką chwałę, zamieniając niebieską chwałę na proch ziemski. Prorok prosi nawet o to, żeby został wydany w ręce diabła, jeśli uczynił coś, co zostało już wymienione. Patrz, jak łagodny Chrystus Pan nasz nie odpłacił niegodziwym Żydom złem za zło. Na krzyżu rozpostarł za nich swoje ręce, modląc się za nich: Ojcze, przebacz im (Łk 23,34) (Atanazy Wielki, Doroteusz z Gazy, Grzegorz Palamas, Jan Chryzostom).

7–8. Dawid błaga sprawiedliwego Sędziego, żeby wygłosił sprawiedliwy wyrok na oskarżycieli dla pouczenia i poprawy wielu ludzi. Słowo gniew wskazuje na karzącą moc Sędziego. Powstań w zrządzeniu, które zapowiedziałeś nakazując bronić znieważanych. I tłum ludzi, którzy uwierzyli, otoczy Ciebie, to znaczy zaśpiewa dziękczynną chwałę. Słowa te można odnieś do tajemnicy zmartwychwstania Chrystusa. Wzniesiesz się nad nimi na wysokości, kiedy Ty, Panie, spełnisz w końcu tajemnicę naszego zbawienia, powrócisz na wysokość tej chwały, którą miałeś przed stworzeniem świata (Atanazy Wielki, Bazyli Wielki, Grzegorz z Nyssy, Jan Chryzostom, Teodoret z Cyru).

9. Prorok naucza, że nad naszymi czynami jest Opatrzność Boża, domagająca się zdania rachunku z tego, co dokonaliśmy. Pod pojęciem zaś sądu rozumiemy zarówno przyszły, jak i obecny (Jan Chryzostom).

10. Należy się smucić i boleć nad nieprawością grzeszników, a nie nad tymi, którzy są karani. Gdy zdeprawowani są karani, to wtedy sprawiedliwi stają się bardziej uważni. Prorok ukazuje, jak Bóg będzie sądził ziemię. On nie potrzebuje ani świadków, ani dowodów, ponieważ doskonale zna skłonności serca każdego człowieka i jego nerek, to znaczy najbardziej tajemne zamysły (Jan Chryzostom).

11. Prawy sercem jest ten, kto czystym sercem wierzy w Boga i sprawia Mu przyjemność całym sercem (patriarcha Tichon).

12. Wielce cierpliwy jest Bóg dlatego, żeby nawrócić nas do siebie. Zwleka więc z karą. On czeka na naszą pokutę. Nie pogardzaj tymi słowami: sprawiedliwość każdemu odpłaca według zasług… Sędzia sprawiedliwy odpłaca każdemu taką miarą, jaką on spełniał swoje uczynki na ziemi (Bazyli Wielki, Jan Chryzostom).

13–14. Powiedziano tak ze względu na szorstkość i nieczułość wielu ludzi, aby poruszyć ich dusze. W innym zaś miejscu Dawid mówi, że spojrzy na ziemię i trzęsie się ona (Ps 103,32), a to znaczy, że jeśli tylko On spojrzy na ziemię, to wstrząsa kamiennymi masami, więc po co Bogu oręż? Wszystko to powiedziano w sensie przenośnym, aby głębiej zakorzenić bojaźń (Jan Chryzostom).

15. Kto godzi się ze złymi zamysłami i spełnia ich pragnienia, ten brzemienny jest w swoim sercu i rodzi wszelką nieprawość (Bazyli Wielki).

16–17. Złe czyny prorok nazywa chorobami i ukazuje, że kopiący bliźniemu jamę sam w nią wpadł. Choćby ktoś był bezmiernie zdeprawowany, to jednak nie zostaje zlikwidowany sąd jego sumienia, gdyż jest ono dane przez Boga. Zły człowiek przede wszystkim oszukuje własną duszę: jego zło przede wszystkim obróci się przeciwko jego głowie. Nie zawieraj znajomości z człowiekiem złym, przyjaźń bowiem z nim jest przyjaźnią z diabłem (Jan Chryzostom, Antoni Wielki).

18. Dawid wysławia Boga, dziwiąc się Jego sprawiedliwości i cierpliwości. Nie mówi: Sławię lecz będę wyznawał, co wskazuje na to, że i po pouczeniu będzie dziękował Panu. Nie dlatego, że Bóg tego potrzebuje, a dlatego, że jest to pożyteczne dla samego człowieka. Bóg bardzo pragnie naszego rozkwitu w cnotach. Nic temu tak nie sprzyja, jak częsta rozmowa z Bogiem, nieustanne dziękczynienie i chwała (Jan Chryzostom).