Читать книгу Psałterz grecki - Henryk Paprocki ks. - Страница 13

¹ Na koniec, dla tłoczni. Psalm Dawida.

¹ P anie, Panie nasz, jak cudowne jest Twoje imię po całej ziemi, albowiem Twój majestat przewyższa niebiosa.

³ Z ust niemowląt i osesków zgotowałeś chwałę na przekór Twoim wrogom,

aby zniszczyć nieprzyjaciela i mściciela.

⁴ Albowiem wejrzę na niebiosa, dzieło Twoich palców, księżyc i gwiazdy, które Ty umocniłeś.

⁵ Kim jest człowiek, że o nim pamiętasz, albo syn człowieczy, że go nawiedzasz?

⁶ Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, uwieńczyłeś go chwałą i czcią.

⁷ I postawiłeś go nad dziełami Twoich rąk, wszystko poddałeś pod jego nogi.

⁸ Wszystkie owce i woły, nadto zwierzęta polne,

⁹ ptaki niebieskie i ryby morskie, które przemierzają szlaki morza.

¹⁰ Panie, Panie nasz, jak cudowne jest Twoje imię po całej ziemi.

Chwała.

1. „Co znaczy słowo tłocznia, trudno jest zrozumieć: rozumiejący bowiem je jako Kościół lub męczeństwo czy też krzyż Chrystusa, tłumaczą to w sposób mistyczny. Taki tytuł o tłoczni występuje w trzech psalmach, szczególnie głoszących miłość Bożą, a mianowicie: psalm ósmy, którego początek wyjawia wielką miłość do Boga: Panie, Panie nasz, jak cudowne jest Twoje imię po całej ziemi; psalm osiemdziesiąty, którego treścią jest namowa do duchowego tryumfu: Radośnie śpiewajcie Bogu, naszemu Wspomożycielowi; w końcu w psalmie osiemdziesiątym trzecim, którego początek i ciąg dalszy pełen jest gorącej miłości do Boga: Jak umiłowane są Twoje przybytki, Panie Mocy! Moja dusza pragnie i tęskni do przedsionków Pańskich. Psalmy te bowiem sprzyjają wytoczeniu wina Bożej miłości z ludzkich serc, gdyż z radością i okrzykami serca godne są śpiewu”. W psalmie ósmym Dawid przepowiada zbawienie ludzkości przez Jednorodzonego Syna Bożego, dziwiąc się Jego niezgłębionej mądrości, niewypowiedzianej przyjaźni do człowieka i w najwyższym stopniu zadziwiającej trosce o grzesznego człowieka. Śpiewający ten psalm z rozrzewnieniem serca i z myślą o Bogu stają się godnymi przyjęcia Bożej łaski Jezusa Chrystusa (Egzegeza, Atanazy Wielki, Teodoret z Cyru).

2. Dziwiąc się niezgłębionej Opatrzności Bożej nad grzesznym człowiekiem, psalmista mówi: jak cudowne jest Twoje imię, to znaczy zadziwiające w najwyższym stopniu, ale jak mianowicie – nie powiedział, gdyż nie mógł zmierzyć tego, a jedynie wyraził z mocą. Prorok rozkoszuje się tym, co zostało dokonane: jak jest wielkie, jak ważne, że istotę, która odłączyła się i stała wrogiem, Bóg pojednał, uczynił swoją i postawił ponad wszystkim! Wspaniałość Boga jest widoczna w stworzeniach i daje nam poznanie Boga (Grzegorz Teolog, Jan Chryzostom).

3. „Ponieważ Bóg nie pozwala być poznawanym i sławionym przez ludzi pysznych, którzy wysoko myślą o swoim rozumie i swojej mądrości, a pozwala pokornym i małym, zgodnie ze słowami: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom (Mt 11,25)”. Z ust niemowląt i osesków zgotowałeś chwałę. Prawdziwość tego proroctwa można poznać z historii ewangelicznej (Mt 21,9.15.16). „Pod określeniem niemowlęta i oseski należy rozumieć ludzi, którzy w porównaniu z aniołami są jak dzieci, a najbardziej w rozumieniu rzeczy Bożych”. Usta bowiem dzieci Bożych, sławiących Boga, zawstydzają duchowego i złego wroga oraz złego – diabła (Egzegeza, Atanazy Wielki, Jan Chryzostom, Teodoret z Cyru).

4. „Nie wspomina o słońcu, a tylko o księżycu i gwiazdach, Dawid miał bowiem zwyczaj nocą ćwiczyć się w pobożności, gdyż czas ten ze względu na milczenie i ciszę jest po temu najlepszy. Wstaję o północy, – mówi – aby wysławiać Twoje sprawiedliwe wyroki (Ps 118,62). Prorok mówi nie jako widzący, ale jako ktoś, kto ma nadzieję kiedyś zobaczyć: wejrzę… Można z tego domyśleć się, że to, co widzimy teraz nie jest samą prawdą, a jedynie obrazem prawdy (Egzegeza, Grzegorz Teolog).

5–6. Widzimy natomiast Jezusa, który mało od aniołów był pomniejszony, chwałą i czcią ukoronowanego za cierpienia śmierci (Hbr 2,9). Jeśli Ten, komu kłaniają się aniołowie, przecierpiał mało od aniołów pomniejszony, to tym bardziej ty, mniejszy od aniołów, powinieneś znosić wszystko dla Niego. A chwała i dostojeństwo to krzyż, jak i sam Chrystus nazywa go chwałą, gdy mówi: Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy (J 12,23). Jeśli On nazywa chwałą cierpienia ze względu na sługi, to tym bardziej ty nazywaj tak cierpienie ze względu na Władcę (Jan Chryzostom).

7–9. Prorok wylicza zmysłowe stworzenia, żeby jaśniej przedstawić łaski Boże ludziom zmysłowym i szorstkim. Przemierzają szlaki morza – to zwierzęta podobne wielorybom: same wieloryby, delfiny, foki i jeszcze inne żyjące w morzu: psy, morskie krowy i wszystkie żyjące w muszlach, z których żadne nie jest rybą (Bazyli Wielki, Jan Chryzostom).

10. Ponieważ ten psalm prorokuje o tajemnicy wcielenia Jezusa Chrystusa i sam Chrystus zstąpił na ziemię z niebios i potem znowu wstąpił na niebo, to psalm ten jakby kręcił się wokół jednej myśli. Od czego prorok zaczyna, tym też kończy, a mianowicie: wyrażeniem zdziwienia z powodu wspaniałości imienia Bożego (Jan Chryzostom).