Читать книгу Psałterz grecki - Henryk Paprocki ks. - Страница 8

¹ Psalm Dawida, gdy uciekał na pustyni przed swoim synem Absalomem.

²P anie, dlaczego pomnożyli się moi wrogowie? Wielu powstaje przeciwko mnie,

³ wielu powiada mojej duszy:

„Nie ma dla niego zbawienia w jego Bogu”.

⁴ Ty jednak, Panie, jesteś moim wspomożycielem, moją chwałą, Ty podnosisz moją głowę.

⁵ Wołam do Pana moim głosem

i usłyszał mnie ze swojej świętej góry.

⁶ Zasnąłem i spałem, i wstałem, albowiem Pan mnie wspomaga.

⁷ Nie ulęknę się tysięcy ludzi, którzy napadają na mnie zewsząd.

⁸ Powstań, Panie, wybaw mnie, Boże mój,

albowiem Ty poraziłeś wszystkich nienawidzących mnie bez powodu, skruszyłeś zęby grzesznikom.

⁹ Pana jest zbawienie

i nad Twoim ludem Twoje błogosławieństwo.

Chwała.

1. Błogosławiony Dawid na podstawie swego grzesznego doświadczenia poucza nas o cnotliwym życiu, aby nikomu nie czynić zła. Dawid uciekał przed swoim synem, gdyż naruszył zasadę wierności małżeńskiej. Skoro zaś wprowadził wojnę do obcego sobie domu, to z jego własnego domu powstała przeciwko niemu wojna. Zrozum przeto, bracie, że wojny wywoływane przez domowników, krewnych i sługi oraz choroby cielesne bywają przeważnie za grzechy, a więc będziemy niszczyć źródło zła czyli grzech (Jan Chryzostom).

2–3. Za uczynione przestępstwo łaska odstąpiła od Dawida i spadły na niego liczne i różne nieszczęścia. Wszyscy mieszkańcy Jerozolimy odwrócili się od niego i całym sercem poszli za Absalomem, gdyż uznali, że Dawid został całkowicie opuszczony przez Boga (2 Krl 15). Także demony poprzez wewnętrzne pokusy wkładały w jego serce rozpacz i próżną nadzieję na Boga (Teodoret z Cyru, Egzegeza).

4. Znosząc tak wielkie nieszczęścia, Dawid niezachwianie miał nadzieję w Bogu. Ty podnosisz moją głowę, to znaczy rozweselasz mnie (Atanazy Wielki, Teodoret z Cyru).

5. Te słowa mają wielką moc, wołam znaczy bowiem mówić do Boga swoim głosem, a nie przez innego, i nie tylko duchem, ale i cielesnym głosem wzywać. Przez to prorok poucza nas, żeby w trudnych sytuacjach zawsze przybiegać do Boga. I usłyszał mnie z góry – powiedziano zgodnie z przyjętym w starożytności poglądem, że Bóg mieszka w przybytku na górze, skąd i odpowiadał kapłanom (Egzegeza).

6. Mowa o śnie rozumu, przez który Dawid wpadł w grzech. Natomiast słowo wstałem oznacza Bożą zmianę ku lepszemu. W wyższym sensie prorok bierze jakby na siebie oblicze samego Władcy i mówi w Jego imieniu o cierpieniu, śmierci krzyżowej i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa (Atanazy Wielki, Augustyn, Grzegorz z Nyssy).

7. Widzisz, co znaczy dobre życie? To ono jest autentycznym błogosławionym życiem, ma bowiem żyjącego w sobie Boga, do którego też wzywa w trudnych sytuacjach (Teodor Studyta).

8. Zębami zostały nazwane złorzeczenia grzeszników lub bezsensowne zamysły przekazywane przez biesy. O, jakże bliski jest Bóg wierzącemu! Ja jestem niemocą i nędzą, a Bóg jest moją mocą. O, wielce łaskawy Władco! Chwała Tobie! (Atanazy Wielki, Jan z Kronsztadu).

9. Przez swoją dobrowolną śmierć na krzyżu Chrystus uczynił zbawienie świata. Słowa nad Twoim ludem oznaczają wszystkich wierzących w Niego, którym Zbawiciel dał swoje błogosławieństwo, swój czcigodny krzyż. Pod słowem błogosławieństwo należy rozumieć także łaskawości Boże jako skutki Bożej przychylności (Cyryl Jerozolimski, Jan Złotousty, patriarcha Tichon).