Читать книгу Psałterz grecki - Henryk Paprocki ks. - Страница 7

Psalm Dawida.

¹Po co burzą się narody

i ludzie knują rzeczy próżne?

² Powstali królowie ziemi i książęta zeszli się razem

przeciwko Panu i Jego Pomazańcowi.

³ „Rozerwijmy ich pęta

i zrzućmy z siebie ich jarzmo!”

⁴ Wyszydzi ich Ten, który mieszka w niebie, Pan z nich zakpi.

⁵ Wtedy przemówi do nich swoim gniewem i zatrwoży ich swoją zapalczywością.

⁶ Ja zaś jestem przezeń ustanowiony jako król nad Syjonem, Jego świętą górą,

⁷ abym głosił zrządzenia Pańskie.

Pan rzekł do mnie: „Ty jesteś moim Synem, Jam dzisiaj Ciebie zrodził!

⁸ Proś mnie, a dam Ci narody jako Twoje dziedzictwo i krańce ziemi w posiadanie.

⁹ Będziesz rządził nimi żelazną laską, skruszysz ich jak naczynia garncarza”.

¹⁰ A teraz zrozumcie, królowie, poprawcie się wszyscy sędziowie ziemi:

¹¹ Służcie Panu z bojaźnią

i radujcie się Jemu z drżeniem.

¹² Przyjmijcie pouczenie, aby nigdy nie zagniewał się Pan i byście nie zeszli z prawej drogi,

gdy wkrótce zapłonie Jego gniew.

Szczęśliwi wszyscy, którzy w Nim mają nadzieję.

W tym psalmie zawarte jest proroctwo o przyjściu na świat Chrystusa Syna Bożego i o Jego zakrólowaniu nad całym światem, a także o marnym i bezsensownym buncie przeciwko Niemu Żydów, królów, książąt i pogan. Właśnie tak rozumieli ten psalm święci Apostołowie i Nauczyciele Kościoła (Dz 4,25–28) (patriarcha Tichon).

1. Prorok wygłasza proroctwo na znak oskarżenia. Buntem pogan nazywa bezsensowną pychę. Poganie to ci, którzy nie wierzą w Boga, a ludzie to Żydzi, którzy zamyślają zabić Nieśmiertelnego. Knują rzeczy próżne, to znaczy zamyślają coś bezsensownego. Próżne – to znaczy skąd taka nienawiść do Stwórcy? (Atanazy Wielki).

2. Królowie ziemi to Herod i Poncjusz Piłat, a książęta to uczeni w Piśmie i faryzeusze. Przeciwko Pana – przeciwko Bogu Ojcu i przeciwko Jego Pomazańcowi – przeciwko Synowi Bożemu, którego Ojciec ustanowił Królem nad wszystkimi narodami (Atanazy Wielki).

3. Dawid opisując rozbójniczy sąd u Kajfasza mówi, że właśnie za to zginęli Żydzi i za swoją niewiarę zostali rozproszeni po całej ziemi (Jan Chryzostom).

4. Wyszydzi powiedziano zamiast „znienawidzi” i „pogardzi”, gdyż szyderstwo związane jest ze śmiechem, a śmiech jest oddechem wypuszczanym przez nozdrza na poniżenie tych, którzy z pychą mędrkują o sobie (Atanazy Wielki).

5. Spełniło się to proroctwo, gdy wojsko rzymskie napadło na Żydów i spustoszyło Jerozolimę, spaliło Bożą Świątynię, większość Żydów zabiło, a pozostałych uczyniło niewolnikami. Nie należy gniewu Bożego wyobrażać sobie na podobieństwo człowieka, ale godny Boga, obcy wszelkiej nienawiści, i należy wiedzieć, że Bóg jest Sędzią, który odpłaca za wszelką niesprawiedliwość uczynioną na całej ziemi (Teodoret z Cyru, Jan Kasjan).

6. Jezus Chrystus jako Bogoczłowiek został ustanowiony przez Boga Ojca Królem nad Syjonem – świętym Kościołem, chociaż według bóstwa Chrystus jako Bóg ma królestwo z samej swej natury (Atanazy Wielki, Teodoret z Cyru).

7. Widzisz, jak Ojciec przyswaja sobie zrodzenie w ciele Jednorodzonego Chrystusa? Dzisiaj – wskazuje na czas, żeby pokazać zrodzenie w ciele, w bóstwie bowiem nie istnieją dni wczorajsze lub jutrzejsze, a niezmienny dzień wieczności, bez początku i bez końca (Atanazy Wielki).

8. Będąc Władcą jako Bóg, Chrystus przyjmuje władzę nad całym światem jako człowiek, gdyż o tym On sam powiedział uczniom: dana jest mi wszelka władza (Mt 28,18) od mego Ojca (Jan Chryzostom, Teodoret z Cyru).

9. Żelazna laska to święty krzyż dla tych, którzy w nim mają nadzieję, a dla tych, którzy nie uwierzyli – zgodnie z proroctwem Daniela – taką laską okazała się władza rzymska, która nie tylko biczowała, ale i zabijała. Glinianych naczyń po rozbiciu nie można przywrócić do poprzedniego stanu (Atanazy Wielki, Jan Chryzostom, Teodoret z Cyru).

10. Duch Święty poucza przez proroka wszystkich sprzeciwiających się Chrystusowi, żeby zrozumieli swoje szaleństwo: Komu się sprzeciwiają?! Teraz – znaczy póki jest czas. Słowo zrozumcie odnosi się wszystkich ludzi. Sędziowie ziemi mają nad sobą Króla nieba i ziemi, który dał im władzę i moc oraz sam będzie ich sądzić, jak i oni sądzą (patriarcha Tichon).

11. Prorok rozumie tutaj bojaźń Bożą i radość duchową, które rodzą się ze spełniania Jego świętych przykazań. Gdy ktoś nie w niewolniczy sposób, ale synowski słucha we wszystkim Boga, wtedy raduje się z drżeniem, to znaczy z pokorą, z wszelką pobożnością i czystym sumieniem. Wiedz i to, że w duchowym pocieszeniu jeszcze bardziej należy służyć Bogu z bojaźnią i pobożnością (Maksym Grek, Teodoret z Cyru, Nil Synajski).

12. Przyjmijcie pouczenie, aby nigdy nie zagniewał się Pan i byście nie zeszli z waszej drogi [2], gdy wkrótce zapłonie Jego gniew, to znaczy w dniu Sądu Ostatecznego, sprawowanego przez Chrystusa. Nadzieja złożona w Bogu poznawana jest w nieszczęściach i upiększa się w biedach. Prawdziwie ma nadzieję w Bogu ten, kto w niepomyślności nie odstępuje od Chrystusa, chociaż On zwleka z pomocą. Kto zaś w nieszczęściu porzuca Chrystusa, zwracając się do człowieka, bogactwa, honoru…, ten nie ma w Bogu żadnej nadziei, nawet gdy ustami wyznaje swoją nadzieję w Nim złożoną (Teodoret z Cyru, patriarcha Tichon).