Читать книгу Szczęście dla każdego. Rozmyślania z psychologią w tle - Iwona Majewska-Opiełka - Страница 5

Każdy związek jest szansą na rozwój. Z każdej relacji można wynieść naukę.

W moim słowniku związek to długotrwała i zabarwiona emocjami relacja, czyli pozostawanie w stosunku do siebie w jakiejś zależności: przestrzennej, formalnej lub emocjonalnej oraz emocje towarzyszące naszym kontaktom. Związki budujemy z ukochanymi, rodziną, przyjaciółmi, ale także z tymi, z którymi mieszkamy przez dłuższy czas po sąsiedzku czy z kolegami z pracy. Przeczytałam gdzieś kiedyś, że związek właściwie nigdy się nie kończy. Nawet kiedy go zrywamy albo wygasa w naturalny sposób, trwa w nas. Wydaje się to logiczne. Przecież myślimy czasem o tych ludziach, wracają do nas w skrawkach wiadomości od innych, w snach; czasami w genach naszych dzieci. Mnie samej często się zdarza, że jakaś sytuacja przywołuje wspomnienie o kimś, nawet z najdawniejszych lat. Pewnie masz podobnie.

Co wyniesiemy z sytuacji mających miejsce w związkach, zależy od tego, co jest w naszych sercach, ale i od tego, jak pracuje nasza świadomość.

Dotyczy to zarówno aktualnych sytuacji, zachodzących w danym momencie, jak i reminiscencji, wspomnień. Serce nie sługa – mawiają. I do pewnego stopnia jest w tym racja. Nie zawsze da się zmienić uczucie, które zostawił w nim jakiś związek. Da się jednak spojrzeć na niego inaczej, zadać inne pytania, choćby te: Co dobrego spotkało mnie dzięki temu związkowi? Czego się nauczyłam? Co chciałabym zostawić za sobą?

Związek jest szansą na rozwój, choćby ze względu na długość jego trwania. Przede wszystkim wiele się możemy nauczyć od innych ludzi. Już samo słuchanie ich dostarcza nam zarówno ogólnej wiedzy, jak i wiedzy o ludziach, ich różnorodności, indywidualnym odczuwaniu świata. Już to samo jest rozwojem, oczywiście tylko wtedy, kiedy następnie wykorzystujemy tę wiedzę w życiu. Dzięki innym ludziom możemy również poznawać siebie. Dowiadujemy się, co lubimy, a czego nie, i co nas wytrąca z równowagi; poznajemy granice swojej wytrzymałości czy kontroli oraz ekspresję własnych emocji. Możemy też poznawać siebie pośrednio przez innych. Często bowiem ludzie bywają dla nas niejako lustrem. To, co nas w nich najbardziej drażni, co nam się nie podoba, może być czymś, co posiadamy sami. Rozwój będzie kompletny, jeśli teraz zdecydujemy się na zmianę własnego zachowania.

Największe znaczenie dla naszego rozwoju ma to, co dzieje się pomiędzy nami i najbardziej kochanymi osobami, szczególnie dziećmi.

Dzieci mogą być znakomitymi nauczycielami życia. Jeśli do naszego związku z nimi dołączymy pewną uważność i będziemy wyciągać wnioski z każdej relacji, sami zauważymy, jak zmieniają się nasze nastawienie i zachowanie. Jak buduje się nasz związek. Oczywiście możliwe jest to wtedy, kiedy prawdziwie kochamy i dzieci, i siebie oraz jesteśmy gotowi ofiarować nieco czasu, by nauczyć się słuchania.

Relacją jest każde, nawet krótkotrwałe zderzenie z drugim człowiekiem: każda wymiana słów, a nawet spojrzeń, wspólna podróż pociągiem, samolotem czy… windą. I ona dostarcza nam szansy na rozwój – może być punktem zwrotnym w pojmowaniu czegoś, w nastawieniu do jakiejś sprawy, może nas nauczyć lepszego zachowania w jakiejś sytuacji, nawet stanowić wzór. Lepsze życie i szczęście polegają między innymi na tym, by świadomie podchodzić do naszych związków i relacji. Te pierwsze warto traktować jak pole ćwiczeń, obóz szkoleniowy, gdzie ćwiczymy różne zachowania i reakcje. Do drugich zaś dobrze podchodzić przede wszystkim świadomie i z gotowością do kontroli własnych myśli i zachowań.

Podchodź do związku jak do czegoś, co się buduje i co jest wynikiem wzajemnej interakcji, przejmij świadomie swoją część odpowiedzialności. Następnym razem, kiedy ktoś cię zirytuje, zastanów się, czy nie jest przypadkiem twoim lustrem, czy nie pokazuje ci zachowań, które sam demonstrujesz.