Читать книгу Szczęście dla każdego. Rozmyślania z psychologią w tle - Iwona Majewska-Opiełka - Страница 9

Kochając siebie, łatwiej rozumiemy innych.

Dla wielu osób to zdanie jest niemal wewnętrznie sprzeczne. Czyż nie mówi się nam, żeby zwracać większą uwagę na potrzeby innych ludzi, aby starać się ich zrozumieć i odpowiadać na ich potrzeby? Nawet Stephen R. Covey, którego książki są dla mnie nieustającym mentoringiem, radzi w szóstym nawyku: Staraj się najpierw zrozumieć, potem być rozumianym. To sformułowanie dotyczy akurat komunikacji i stoi za nim przekonanie, że siebie w oczywisty sposób rozumiemy. Tyle że to nie jest wcale takie oczywiste. Bardzo często wcale siebie nie rozumiemy, ponieważ nie patrzymy na siebie z miłością. Nasze działania, a nawet potrzeby, podyktowane są często potrzebami środowiska, innych ludzi. Robimy coś tak długo, że wydaje nam się, iż jest to nasze, wynika z naszych potrzeb. A wcale tak być nie musi. Nie kochając siebie, nie patrzymy na siebie dogłębnie, nie docieramy do naszych najgłębszych potrzeb… Często nie pozwala nam na to wstyd albo lęk, że nie będziemy mogli sobie z tym potem poradzić. Nie chcemy przyjąć do wiadomości swoich cieni, ciemniejszych stron czy zwyczajnie zachowań, z jakich nie jesteśmy dumni. Nie zastanawiamy się, co i dlaczego nas rani, a czasem budujemy pancerz, który powoduje, że potem mniej czujemy. W takim pancerzu i z powierzchownym rozumieniem siebie, nawet kiedy staramy się zrozumieć innych, nie zrozumiemy ich prawdziwie. To będzie tylko powierzchowne domniemanie. Reagując w zgodzie z takim rozumieniem, nie trafiamy naprawdę do drugiego człowieka, do jego serca. A przecież o to chodzi w rozumieniu innych. Co chwila okazywać się będzie, że nasze próby zadowolenia danej osoby czy dostarczenia tego, co wydaje się dla nich ważne, są nieskuteczne. Nie mając też wrażliwości na siebie i swoje odczucia, nie potrafimy zadbać o to u innych. Wreszcie kiedy nie kochamy siebie, a zatem nie dostarczamy sobie wystarczająco dużo uwagi, nie mamy za bardzo ochoty wsłuchiwać się w potrzeby innych, bardziej zależy nam na tym, aby to nas słuchano, nas bawiono, abyśmy to my byli w kręgu zainteresowania.

Trzeba siebie pokochać i przyjrzeć się sobie pełnymi miłości oczami, poznać o sobie całą prawdę. I dopiero wtedy, z podobnym nastawieniem na innych, starać się ich zrozumieć.

Zrozumienie innych płynie zatem de facto z pełnego i prawdziwego rozumienia siebie. To zaś możliwe jest tylko wtedy, kiedy siebie pokochamy.

Popatrz na swoje związki i bliskie relacje. Jak wygląda twoim zdaniem poziom zrozumienia przez ciebie innych? Zapytaj ich, czy czują się przez ciebie rozumiani. Jeśli nie, weź pod uwagę to, że przyczyną może być brak pełnej miłości troski o siebie.