Читать книгу Bientang - Jolyn Phillips - Страница 18

my tog na my nuwe plek ruik na wildedagga

die sand sing die wit woestyn se heuwels raak kleiner

ek is amper daar ek kom al nader aan my spelonk

tree vir tree maak my voete die sandheuwels praat

gister ek het my enkel geswik en dit sleep slakspoor voetspoor slakspoor

die blou hemel staan sonder wolke dit gaan ’n koue nag word

enige boodskap van hoe ver nog soek ek asbosse ken ek aan hulle

taktoppe hulle ken maar min reën en ek het te min water saamgebring

sal ek ook uitwaai ’n spoelstroom windwaarts waai

sal my sand sang hou tot by my bestemming

watter vryheid wag vir my ná al die pyn wat in my kruis

sit want omdraai kan ek nie omdraai kan ek wragtag nie