Читать книгу Bientang - Jolyn Phillips - Страница 19

daar doer sien ek ’n berg met ’n swart oog ek dank die fynbos

ek het dit tot hier gemaak in die grot gaan ek baie vuur maak

as ek sing staan ek in gebed met my liggaam in selfoorgawe

ek omskrywe reëndruppels uit die dieptes van my buik

daar is ’n waterval wat ophou ophou by varksnoetberg

daar waar my atta kruievrae los vir haar voormense

my stem pluk brandsels nag uit grot uit

my pa’le jag en gooi die as in die lug onthou ek

ek lees hulle voetspore

die maan maak ook vuur en oor ons waak hy soos bye

my stem hardloop weg uit my uit

ek kan sien in die donkerte

ek ken die taal van donkerte in my spelonk

ek kan dit nie oortaal nie

my vel is so klam soos die verbryselende grot

die see kom klop aan my grot

se deur maar sy kom nooit in nie

ek is haar buurvrou sy stuur

alikrukke en mossels klipkouse visse

en robbe wat ek na my doodplek vat

ek is dankbaar vanoggend

so deur die pyn van die swikvoet

my buurvrou het skuimbek by my kom kla

die noorkappers is op pad

ek moet my reg hou