Читать книгу Cukrzyca. Personalizacja terapii i opieki nad pacjentem - Группа авторов - Страница 45

W przebiegu cukrzycy może dojść do istotnego spowolnienia wzrastania. Potwierdzają to liczne badania, np. w pracy prospektywnej Bognettiego i współautorów stwierdzano opóźnienie wzrostu w ciągu pierwszych dwóch lat od rozpoznania cukrzycy, bez związku z kontrolą metaboliczną i metodą leczenia. Ale już w badaniu Domargard łączącym retrospektywnie i prospektywnie zbierane dane nie odnotowano różnic we wzroście dzieci z cukrzycą w porównaniu z grupą bez cukrzycy. Wyniki badań dotyczące ostatecznej wysokości ciała dzieci chorujących na cukrzycę typu 1 uległy zmianie w ostatnim okresie, głównie w wyniku poprawy jakości leczenia. Wcześniejsze badania, zwłaszcza dotyczące dzieci z wysoką HbA1c, wskazywały na istotnie obniżoną ostateczną wysokość ciała. Obecnie, wraz ze zmieniającymi się metodami leczenia cukrzycy u dzieci i coraz częstszym leczeniem pompami insulinowymi (continuous subcutaneous insulin infusion, CSII – ciągły podskórny wlew insuliny) z insulinami analogowymi, a także w związku z elastycznym dawkowaniem insuliny i uwolnieniem z rygorów żywieniowych, możemy obserwować coraz częściej prawidłowy przebieg procesów rozwoju fizycznego. Potwierdzają to ostatnie badania prowadzone w populacji dzieci leczonych metodą CSII. Stwierdzono prawidłowy rozwój fizyczny pod względem masy ciała, wysokości i stosunku wagi do wysokości oraz prawidłowy rozwój linearny w każdej grupie wiekowej, niezależnie od czasu trwania choroby. Były one porównywalne z populacją dzieci bez cukrzycy. Niedożywienie, czyli niedobór masy względem wieku, odnotowano tylko w kilku przypadkach.