Читать книгу Interpretacja EKG. Kurs podstawowy - Группа авторов - Страница 13

Większość używanych aktualnie aparatów wykonuje zapis na papierze w formacie A4 z określoną „architekturą”, czyli rozmieszczeniem poszczególnych odprowadzeń. Najczęściej stosowane prezentuje rycina 2.2. Jak widać, jest to format A4 z 10-sekundowym zapisem EKG. W górnej części umiejscowiony jest opis automatyczny, pamiętajmy jednak, że często zdarzają się w nim nieprawidłowości i przekłamania. Ponadto również w górnej części, najczęściej po lewej stronie, znajdują się wartości pomiarów dokonanych przez aparat (i z tych danych korzystajmy): częstotliwość rytmu, czasy trwania odstępu PQ (PR), zespołu QRS, czas trwania odstępu QT i QTc oraz wartości osi elektrycznej załamka P, zespołu QRS i załamka T. Zwłaszcza ta środkowa wartość jest ważna, bo określa oś elektryczną serca.

W części środkowej zapisu znajdują się cztery kolumny, każda zawierająca trzy odprowadzenia:

» odprowadzenia I, II, III,

» odprowadzenia aVR, aVL, aVF,

» odprowadzenia V1, V2, V3,

» odprowadzenia V4, V5, V6.

Czas trwania zapisu w każdej kolumnie to tylko 2,5 s, dlatego oceniamy tutaj morfologię załamków, czas ich trwania, amplitudę oraz zachowanie się odcinka ST.

W dolnej części zapisu znajduje się ciągła prezentacja jednego, dwóch lub trzech odprowadzeń, najczęściej są to II, V1, V5, ale w elektrokardiografach można skonfigurować swoją wersję. Korzystamy z tej części zapisu EKG do oceny miarowości rytmu oraz analizy ewentualnych zaburzeń rytmu – rodzaju pobudzeń przedwczesnych, zaburzeń przewodzenia zatokowo-przedsionkowego czy przedsionkowo-komorowego.

Spotyka się też inne sposoby prezentacji odprowadzeń w zapisie: jeden z nich przedstawiono na rycinie 2.1 (układ 2 × 6 odprowadzeń, bez części opisowej), a jeszcze inny na rycinie 2.3 (układ 4 × 3 odprowadzenia, bez części opisowej).

Rycina 2.3.

Zapis 4 × 3 odprowadzenia, bez części opisowej. Zapis na tzw. wąskiej taśmie.