Читать книгу Rehabilitacja i pielęgnowanie osób niepełnosprawnych - Группа авторов - Страница 17

Znaczenie pracy zawodowej dla osób z niepełnosprawnością można oceniać z różnych punktów widzenia, m.in. leczniczego, psychologicznego i zawodowego. Celowo i stopniowo dobrana oraz systematycznie prowadzona praca może stanowić jedną z metod leczenia. To swoisty czynnik terapeutyczny, mobilizujący ogólnoustrojowe cechy osoby niepełnosprawnej, przyspieszający tym samym procesy regeneracyjne organizmu. Umożliwia również prowadzenie ćwiczeń w postaci systematycznie stosowanych bodźców ruchowych, poprawiając tym samym ogólną sprawność czynnej zawodowo osoby z niepełnosprawnością. Podczas pracy uruchamia ona także swoje umiejętności, zdolności, sprawności i nawyki, zwiększając w ten sposób odporność na sytuacje trudne, wynikłe z procesu pracy oraz łagodzi lęk przed nowymi zadaniami, na nowych stanowiskach. Uświadamia sobie również własną wartość, co pozwala łatwiej akceptować niepełnosprawność, a pośrednio także wpływać na kształtowanie nowej osobowości pracowniczej, niezbędnej do ponownego włączenia się w życie zawodowe i społeczne. Są to bardzo ważne aspekty psychiczne wykonywania pracy zawodowej, do których należałoby dodać ponadto takie wartości, jak ład, dyscyplina, porządek i poczucie odpowiedzialności. Natomiast w znaczeniu zawodowym mówi się o wartości pracy jako o czynniku podtrzymującym wprawę i to nie tylko na danym stanowisku pracy, ale także czynniku przenoszącym tę sprawność na inne sytuacje życiowe. Przekonywanie zatem kogokolwiek, jak ogromną wartość ma dla osób niepełnosprawnych satysfakcja z możliwości wykonywania pracy, otrzymywanie wynagrodzenia oraz aktywny udział w życiu społecznym jest truizmem. Nadzieję na poprawę jakże trudnej sytuacji tych osób w obszarze zatrudnienia i integracji społeczno-zawodowej stwarzają te instytucje i agendy rządowe oraz samorządowe, których środki są w znacznej mierze przeznaczane np. na zachęty ekonomiczne dla tych instytucji i zakładów, które zatrudnią bezrobotne osoby niepełnosprawne, a także na finansowe wsparcie zakładów pracy chronionej oraz dla osób niepełnosprawnych podejmujących indywidualną działalność gospodarczą. Pozostaje więc do rozwiązania kwestia fachowego przygotowania osób niepełnosprawnych do wykonywania pracy zawodowej, by skutecznie mogły one sprostać wymaganiom i konkurencyjności wolnego rynku. Wymusza to konieczność jak najszybszej realizacji postulatu ich powszechnego przygotowywania zawodowego, zwłaszcza że osoby te, odpowiednio przygotowane do pracy zawodowej, w niczym nie ustępują pod względem efektywności pozostałym pracownikom pełnosprawnym.

Przygotowanie do pracy to drugi, po poradnictwie zawodowym, a przed zatrudnieniem i pomocą w adaptacji zawodowej, etap rehabilitacji zawodowej osób z niepełnosprawnością. Polega on na opanowaniu niezbędnej wiedzy teoretycznej, umiejętności praktycznych oraz form funkcjonowania i zachowania się w sytuacjach zawodowych, którego celem jest pomoc osobom z niepełnosprawnością w otrzymaniu lub odzyskaniu zatrudnienia, w awansie zawodowym, a przez to w ułatwieniu ich integracji lub integracji społecznej.

Wdrożenie zawodowe osób z niepełnosprawnością jest stosunkowo trudne. Skomplikowane zależności pomiędzy poszczególnymi narządami organizmu i ich funkcją mogące doznać upośledzenia oraz jego skutki fizyczne, psychiczne i społeczne sprawiają, iż znaczny odsetek osób niepełnosprawnych nie może w pełni korzystać z przygotowania do pracy w placówkach przeznaczonych dla osób pełnosprawnych. Potrzebują one specjalnych warunków i metod nauczania, nie gorszych, lecz innych, chociaż nazywanych „specjalnymi”, dostosowanych do percepcji i możliwości osób z nich korzystających.