Читать книгу Rehabilitacja i pielęgnowanie osób niepełnosprawnych - Группа авторов - Страница 7

Ustalenie liczby osób niepełnosprawnych zarówno w przestrzeni międzynarodowej, jak i w Polsce od lat nastręcza wielu trudności. Wiąże się to z jednej strony z różnym definiowaniem zjawiska i niejednolitymi regulacjami prawnymi oraz metodologiami pomiaru, z drugiej zaś z przesunięciem czasowym opracowywania wyników mimo coraz bardziej doskonałych systemów informatycznych zaangażowanych w gromadzenie danych. Informacje podawane poniżej pozwolą więc na ogólną orientację w skali zjawiska niepełnosprawności i nie powinny być traktowane jako najbardziej precyzyjne. Zdecydowanie najdokładniej statystyki te pokazują kolejne czynniki różnicujące grupę osób niepełnosprawnych.

Według raportu WHO z 2011 r. pt. World Report on Disability na świecie żyje około 200 mln osób niepełnosprawnych i zgodnie z przewidywaniami liczba ta będzie rosnąć. Dane z Polski zdecydowano się podawać głównie na podstawie przygotowanego w minionym roku raportu będącego częścią Informacji Rządu Rzeczypospolitej Polskiej o działaniach podejmowanych w 2016 r. na rzecz realizacji postanowień uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 sierpnia 1997  r. Karty Praw Osób Niepełnosprawnych. W Polsce w 2016 r. mieszkało 3 mln 207 tys. osób niepełnosprawnych prawnie w wieku 16 lat i więcej, co stanowi 10,4% ogółu populacji. Symbolicznie większy jest odsetek niepełnosprawnych mężczyzn (50,3%) w porównaniu z odsetkiem kobiet (49,7%). Większość tych osób mieszka w miastach (63,3%), pozostali zaś na wsi (36,7%). Zdecydowanie największą podgrupę wśród niepełnosprawnych w Polsce stanowią osoby po 55. roku życia (69,1%). Wśród ogółu niepełnosprawnych 8% z nich jest zaliczanych do wieku produkcyjnego.

Ważnym kryterium rozróżnienia grupy osób niepełnosprawnych powyżej 16. roku życia jest stopień niepełnosprawności:

• znaczny stopień niepełnosprawności dotyczy 27,6%,

• umiarkowany stopień niepełnosprawności dotyczy 45,2%,

• lekki stopień niepełnosprawności dotyczy 27,2%.

Ciekawy jest też rozkład wykształcenia polskich niepełnosprawnych. Spośród osób niepełnosprawnych prawnie w wieku 16 lat i więcej:

• największy odsetek ma wykształcenie zasadnicze zawodowe – 32,1%,

• niewiele mniej jest tych z wykształceniem gimnazjalnym, podstawowym, niepełnym podstawowym – 30,5%,

• osoby z wykształceniem policealnym i średnim zawodowym to 21,0%,

• a osoby z wykształceniem wyższym to 8,9%,

• trochę mniej natomiast jest osób z wykształceniem średnim ogólnokształcącym – 7,5%.

Zjawiskiem stale wzrastającym jest obecność osób z niepełnosprawnością w gronie studiujących. W roku akademickim 2015/2016 na polskich uczelniach studiowało 26 341 studentów niepełnosprawnych, co stanowiło 1,9% studiujących, z czego 16 131 osób uczyło się na studiach stacjonarnych, a 10 210 osób na studiach niestacjonarnych. Wśród studentów z niepełnosprawnością niesłyszący lub słabosłyszący stanowili 7,2%, studenci niewidomi lub słabowidzący 8,9%, natomiast osoby z dysfunkcją ruchu stanowiły 31,7% (29,5% to chodzący, a 2,2% to niechodzący). Ponad połowę studentów niepełnosprawnych stanowiły z kolei osoby z innymi rodzajami niepełnosprawności (52,2%).

W celu dopełnienia obrazu kreślonego przez dane statystyczne należy dodać, że w polskich szkołach uczy się około 184 tys. uczniów z niepełnosprawnością, a nieco ponad 3% z nich stanowią osoby z niepełnosprawnością umysłową.