Читать книгу Ból przewlekły - Группа авторов - Страница 14

Uzyskanie optymalnego efektu przeciwbólowego u chorych z bólem przewlekłym wymaga kompleksowej oceny klinicznej bólu, z możliwie dokładnym rozpoznaniem patomechanizmu, nasilenia oraz wzorca czasowego dolegliwości bólowych (ból podstawowy i przebijający – epizodyczny). Ocena bólu powinna uwzględniać również inne objawy, schorzenia współistniejące, sfery psychologiczną, socjalną i duchową, które mogą przyczyniać się w istotny sposób do cierpienia chorych i występowania bólu totalnego. Istotne znaczenie ma również prowadzone leczenie przyczynowe miejscowe i systemowe, które może wywoływać lub nasilać dolegliwości bólowe wywołane chorobą nowotworową bądź innymi schorzeniami.

Włączenie leczenia zgodnego ze standardami i specyficznego dla patomechanizmu, wzorca czasowego i natężenia bólu zwiększa skuteczność i istotnie skraca czas niezbędny do osiągnięcia skutecznej analgezji, ponadto przyczynia się do zmniejszenia nasilenia i częstości występowania działań niepożądanych analgetyków.

U chorych na nowotwory i w innych rodzajach bólu przewlekłego standardem jest postępowanie oparte na algorytmie drabiny analgetycznej WHO. Zalecana jest indywidualizacja terapii z uwzględnieniem metod niefarmakologicznych leczenia bólu, w zależności od sytuacji klinicznej pacjenta, oraz zapewnienie skutecznego leczenia innych objawów. Opieka paliatywna i opieka wspierająca znacząco poprawiają jakość życia chorych, mogą wydłużyć całkowity czas przeżycia oraz pozytywnie wpływają na jakość życia rodzin i opiekunów.