Читать книгу Ból przewlekły - Группа авторов - Страница 4

Dokonanie trafnej, całościowej oceny chorych z bólem przewlekłym stanowi niezbędny warunek ustalenia właściwego postępowania przeciwbólowego [1]. Konieczne są: rozpoznanie przyczyny, rodzaju i natężenia bólu fizycznego, a także ocena innych objawów, w tym działań niepożądanych stosowanych leków przeciwbólowych, problemów psychicznych, socjalnych i duchowych chorych oraz rodzin. Aby było to możliwe, niezbędna jest dobra współpraca lekarza specjalisty medycyny bólu i medycyny paliatywnej z innymi pracownikami zespołu wielodyscyplinarnego, a także – w razie potrzeby – z innymi specjalistami.

Obecnie najczęściej zalecanym narzędziem do oceny natężenia bólu jest skala numeryczna NRS (Numerical Rating Scale), w której 0 oznacza brak bólu, 10 – ból najsilniejszy. Skale słowne oceny natężenia bólu mogą być przydatne w codziennej praktyce klinicznej, jednak nie nadają się do porównań statystycznych, stąd nie są zalecane do porównywania różnych metod leczenia bólu. Szerszą ocenę bólu zapewniają kwestionariusze, w których badany jest stan psychiczny chorych i wpływ bólu na jakość życia. Stosowane narzędzia do oceny bólu powinny cechować odpowiednie własności psychometryczne.

Niewłaściwa ocena kliniczna bólu lub jej brak prowadzą do nieskutecznego leczenia przeciwbólowego i w konsekwencji przyczyniają się do niepotrzebnego cierpienia chorych i pośrednio rodzin oraz opiekunów. Znajomość podstawowych zasad i metod oceny bólu jest wymaganiem stawianym każdemu lekarzowi i pielęgniarce. W rozdziale przedstawiono podstawowe informacje dotyczące oceny bólu przewlekłego, z uwzględnieniem częściej stosowanych skal i narzędzi oceny bólu.