Читать книгу АСАРЛАР (II жилд) - - Страница 12

Халқ қолмабди. Закий, сезгир бир халқдан,

Шиддати шамширдай кескир бир халқдан,

Ҳар бир калимаси асотир халқдан,

Қадим аждодлари баҳодир халқдан.

Бир муте хоҳишлар қолмишдир букун,

Фоҳишлар, нолишлар қолмишдир букун.

“Халойиқ!” деганда тўфон кўтарган,

Азим елкалари осмон кўтарган,

Бухоро кўтарган, Қўқон кўтарган,

Жаҳолат тахтларин осон тўнтарган,

Халқдан қул, қароллар қолмишдир букун,

Жигари яролар қолмишдир букун.

Ҳақ, имон сўзидан оёққа қалққан,

Жисмидан эътиқод исёни балққан,

Дунёни ўзига қаратган халқдан

Пирлари тафсирлар яратган халқдан

Бир зумра гумроҳлар қолмишдир букун,

Ювилмас гуноҳлар қолмишдир букун.

Кеча бир эзилган мўминни кўрдим,

Мўмин на, озғин чўп, ўтинни кўрдим,

Чўккан кўзларида юртимни кўрдим,

Юртимнинг ўнгармас мунгини кўрдим,

Ундан ғам-ғуссалар қолмишдир букун,

Шундай хор жуссалар қолмишдир букун.

Бутун зот қолмабди, қолмиш таналар,

Яхлит миллат қани, бари чалалар,

Қайга бошламоқда бу говкаллалар?!

Галалар, халқ эмас булар, галалар!

Қоринлар, бўйинлар қолмишдир букун,

Сиёсий ўйинлар қолмишдир букун.

Қавмининг камолу фазлин унутган,

Русумин унутган, расмин унутган,

Ул гўзал руҳоний фаслин унутган,

Насл ҳам насабин, аслин унутган,

Хасталар, касаллар қолмишдир букун,

Таъми шўр масаллар қолмишдир букун.

Пахтангни терибсан, бошлайвер тўйлар,

Думбул ҳофизларинг бунча соз куйлар!

Битмаса битмабди чалдивор уйлар,

Далалардан чиқар сигирлар, қўйлар,

Мунғайиб пайкаллар қолмишдир букун,

Тошкўзли ҳайкаллар қолмишдир букун.