Читать книгу АСАРЛАР (II жилд) - - Страница 13

Ватан, гулшанларинг томуғда қолди,

Соғинч дарду ғамга оғушта қолди,

Ким яланг, кимлардир ковушда қолди,

Ким сўнди, ким ҳазин товушда қолди,

Охир кўксим ичра бир нуқта қолди.

Сўлдирса шул нуқта сўлдиргай мени.

Ул менинг гоҳ мунглуғ қароғимдадир,

Мунглуғ қароғ ичра сўроғимдадир,

Гоҳ эса тош янглиғ томоғимдадир.

Туғродай руҳимда – байроғимдадир,

Ичимда, лек менинг фироғимдадир,

Тўлдирса шул нуқта тўлдиргай мени.

Манимдир ул, маним, инграб ўткардим,

Салкам эллик йилни мунграб ўткардим,

Қардош, сен билмайсан, ҳўнграб ўткардим,

Йўталмоқ бўлсам гар ўйлаб йўталдим,

Оғир ботмасин деб сенга йўталим,

Кулдирса шул нуқта кулдиргай мени.

Сиёсат элларни ҳамон нўхталар,

Лек мени бир таскин, ишонч қутқарар:

Бу миллат ўзлигин ҳали уҳдалар,

Болалар туғилар – тугик муштчалар –

Идроклари ичра қизғиш нуқталар.

Бўлдирса шул нуқта бўлдиргай мени.

Ўтмишим барбоду ҳозирим йўқдир,

Шу ёлғиз бошимда нозирим чўхдир,

Мустафо боламдай ботирим кўпдир,

Эҳтимол ёнғинга дўнгувчи чўғдир,

Балки тузум менга атаган ўқдир,

Ўлдирса шун нуқта ўлдиргай мени.